Gall Anonim „Kronika” - Bolesław Chrobry jako władca idealny

Bolesław Chrobry w „Kronice” Galla Anonima spełniał wszystkie średniowieczne kanony dotyczące postępowania władcy. W pewnym sensie można powiedzieć (nie będzie to chyba zbytnią przesadą), że „mit” Chrobrego stworzył Gall Anonim - nadworny kronikarz, a przy okazji, jak się okazuje, doskonały bajkopisarz. Jednak, jak możemy się domyślać, musiał być biegły w sztuce zmyślania ten, kto chciał się przypodobać władcy.

Anonim żył na przełomie XI i XII wieku, stworzył dzieło iście monumentalne, na pewno też trwalsze od spiżu. Opisał on historię narodu polskiego na przestrzeni niezbyt długiego czasu. „Kronika królów i książąt polskich”, jak często nazywa się to dzieło, składa się z trzech części, a każda z nich poświęcona jest jednemu z Bolesławów - królowi Polski.

Czym jest panegiryk? To utwór pochwalny pisany ku czci kogoś lub czegoś. Czasami czytelnik  może odnieść wrażenie, że „Kronika” jest prawie w całości panegirykiem, który chwali Bolesława Chrobrego; umożliwia to zastosowany przez autora zabieg idealizacji króla. „Chlubne imię…”, „władza jego sławna i potężna…”, „wielki Bolesław…” - to tylko niektóre z określeń, jakimi Gall określa polskiego władcę. Chrobry jest tu władcą doskonały, stanowi wzór do naśladowania w każdej dziedzinie życia.

Bezwzględnie największy nacisk kładzie autor na cechy idealnego władcy, przy czym - każda cechuje również Bolesława Chrobrego. Są to: odwaga i męstwo, roztropność, sprawiedliwość, bezstronność, szacunek, pobożność, hojność i gościnność. Przede wszystkim jednak - dbałość o dobro kraju.

Gdy król umiera, autor kroniki nie szczędzi bogatych porównań podkreślających to, jak ważną osobistością był dla kraju. Warto tu wspomnieć o tym, że podobnym „uwielbieniem” darzono przywódców państw totalitarnych.