Filozoficzne treści w „Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią”

Bardzo znana francuska pisarka stwierdziła kiedyś: „Kto nie jest filozofem, nie jest człowiekiem”. Podstawy logiki pozwalają na wysunięcie oczywistego wniosku, a mianowicie - każdy człowiek jest filozofem. Dość oczywiste stwierdzenie miało być prztyczkiem w nos dla tych wszystkich, którzy szczycą się osiągnięciami typu „nie przeczytałem w życiu ani jednej książki”. Ale jak odnieść się do tej filozoficznej myśli wiedząc, że filozofem może być nie-człowiek?

Dzieło średniowiecznego anonimowego poety pt.: „Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią” powstało wraz z końcem piętnastego wieku, a zatem - również z końcem średniowiecza, czasem przemian w myśleniu, w podejściu do świata, ludzi i filozofii. Badacze zajmujący się tymi dziejami snują przypuszczenia, że autorem polskiej wersji utworu - którego łaciński tytuł brzmi „Colloquium inter Mortem et Magistrum Policarpum” - mógł być Mikołaj ze Zwierzyńca. To najdłuższe pisane wierszem dzieło naszego rodaka żyjącego w wiekach średnich stanowi odbicie wątpliwości, chęci poznania świata i dociekań filozoficznych ludzi czasu przemian. Jest traktatem filozoficznym z dużą domieszką humoru i makabrycznej ironii, oddającym dialog dwóch osób: człowieka...