Hiob - Wzór „męża sprawiedliwego” na przykładzie „Księgi Hioba” - charakterystyka

Hiob był człowiekiem o niespotykanej wręcz stałości charakteru. Był on bowiem sprawiedliwym, cnotliwym chrześcijaninem przed i po próbie, na którą wystawił go Bóg, a więc zarówno wtedy, kiedy cieszył się swoim licznym potomstwem i bogactwami, jak również wtedy, kiedy leżał obsypany trądem, bez swojego majątku i dzieci, opuszczony przez żonę i przyjaciół.

Wielką cnotą dla starożytnych była konsekwencja. To na niej opierała się wiara i do niej także odnosi się pierwsze z dziesięciu przykazań Dekalogu: „Nie będziesz miał Bogów cudzych przede Mną”, czyli wytrwasz w wierze, która jest ci przypisana, z żadnego powodu nie wyprzesz się Tego, któremu służysz i nie zamienisz Go na nic innego. Małżonka namawiała Hioba do wyrzeczenia się Boga z uwagi na nieszczęścia zsyłane na męża. Jednak jego wytrwałość oraz głęboka wiara nie pozwoliły mu na to, za co w końcu został nagrodzony.

Hiob nie zachowywał się jak przysłowiowa chorągiewka na wietrze. Nie zmieniał swoich przekonań zależnie od sytuacji. Mimo iż Bóg doświadczał go tak dotkliwie, ani razu nie zbuntował się przeciwko Niemu, nie przeklinał Go ani nie bluźnił. Jego moralność była ponad cielesne cierpienia.

Mężczyzna pozostał także wierny swoim przyjaciół, mimo iż zarzucali mu oni niesprawiedliwość i hipokryzję, oskarżali zamiast wspierać, Hiob modlił się za nich, chociaż równie dobrze mógł ich potępiać za brak pomocy i zaufania. Nie szydził z nich także, kiedy Pan zwrócił mu bogactwa i podwoił majętność. Nie wypominał im błędów, dziękował tylko Bogu za przywrócone szczęście.

Hiob jest bohaterem księgi mądrościowej, stanowi więc wzór postępowania dla prawdziwego chrześcijanina. Jest wytrwały w swojej wierze, stanowczy, ufny i pokorny, potrafi przebaczać i dziękować - zarówno za pomyślność, jak i za próby, na które był wystawiany.