Miguel de Cervantes „Don Kichot” - charakterystyka Don Kichota

Don Kichot jest tytułowym bohaterem powieści Miguela de Cervantesa Saavedry. Jego prawdziwe imię to Alonso Quijano. Zubożały szlachcic mieszka w La Manczy. Jego urodzenie utraciło znaczenie polityczne. Fascynował się średniowiecznym rycerstwem. Pewnego dnia postanowił zostać jednym z nich. Przygotowywał się do tego latami. Roztrwonił majątek kupując księgi, zwoje i papirusy opowiadające o rycerzach i ich przygodach.

Jego wygląd zewnętrzny nie wskazywał na to, aby był on wielkim wojownikiem. Był chudy i wysoki, nawet kolana były bardzo szczupłe i żylaste. Jego sylwetka była spiczasta. Nie był już mężczyzną młodym. Na jego twarzy widniały zmarszczki oraz siwiejąca broda. Nos miał orli, a cerę żółta. Tak oto prezentował się Don Kichot. Na jego rycerski stan wskazywała jedynie zbroja, choć i ona daleka była od ideału pancerza średniowiecznych wojowników. Zakurzona i zardzewiałą, mimo zabiegów jej właściciela, nie odzyskała swej dawnej świetności. Szyszak pozbawiony był przyłbicy, którą błędny rycerz zrobił początkowo z papieru. Kiedy jednak okazało się, że nie zdała egzaminu, szlachcic zastąpił ją podobną, ale ty razem wykonaną z cienkiego metalu. Nie odważył się jednak sprawdzić jej wytrzymałości, gdyż bał się, że i ta (podobnie do tekturowej) ulegnie zniszczeniu. W swoim orężu miał tarczę, miecz i kopię, którą stracił w starciu z wiatrakami. Jeździł na stary koniu, któremu nadał szlachetne imię Rosynant. Jak prawdziwy rycerz obrał sobie panią swego serca. Była nią prosta wieśniaczka ze wsi Toboso – Aldonza. Don Kichot wolał jednak nazywać ją Dulcyneą z Toboso i wierzyć, że jest księżniczką. Podążał za nim wierny giermek Sanczo Pansa, który był całkowitym przeciwieństwem swego pana.

Jego charakter w głównej mierze ukształtowały rycerskie romanse. Wierzył w każdą rzecz, którą przeczytał, w prawdziwość każdej przygody i w istnienie bohaterów książek. Chciał być jak rycerze Okrągłego Stołu. Pragnął stawać w obronie wdów, sierot i dziewic. Przy tym był rządny przygód. Pozostawił swój dom, resztkę majątku gospodynię i siostrzenicę, aby wyruszyć w podróż pełną przygód i niebezpieczeństw.

Sytuacje, w których znajdował się błędny rycerz były zazwyczaj wyimaginowane. Mężczyzna nie potrafił trzeźwo i rozsądnie ocenić sytuacji, w jakiej się znalazł. Tak było na przykład wtedy, kiedy zatrzymał się w obskurnej gospodzie, która stanowiła dla niego zamek. Tam zresztą został pasowany na rycerza i wdał się w pierwszą  walkę. Jakkolwiek, cała sytuacja mogła wydawać się śmieszna (Don Kichot myślał, że świniopas dowodzi orkiestrą grającą na jego cześć, a były to po prostu kwiki świń), wykazał się w niej męstwem, odwagą i siłą. Zdarzały mu się również przygody, które były bardziej groteskowe i stawały się dowodem na to, że rycerz znajduje się w innym świecie. Był to świat wyobrażeń, magii i fantazji. Przykładem może być słynna walka z wiatrakami. Don Kichot nie dał się przekonać, iż ma do czynienia z młynem. Wierzył i nie odstępował od tego stanowiska nawet na chwilę, iż są to olbrzymy machające wielkimi ramionami. Wyruszył naprzeciw nim. Z jednej strony wykazał się odwagą i męstwem, ale patrząc na tę sytuację racjonalnie dochodzimy do wniosku, że Don Kichot był szaleńcem. „Pokonany” i poobijany przez ramię wiatraka upadł na ziemię. W rozmowie z Sanczo ujawnił przekonanie, że pokonał wroga. Nie chciał przyjąć do wiadomości realnych faktów.

Postać Don Kichota jest skomplikowana. Człowiek, który wyznaczył sobie cel i uparcie do niego dąży, który realizuje swe marzenia, ma bogatą i niczym niespętaną wyobraźnię okazuje się być niemal szaleńcem. Żyje w swoim wymyślonym świecie, w którym wszystko jest magiczne, a dobro triumfuje nad złem. Racjonalne podejście do życia nie istnieje. Liczy się w nim tylko postępowanie według kodeksu rycerskiego i zabiegi prowadzące do zdobycia wiecznej chwały.

Dla mnie Don Kichot jest jedną z ciekawszych postaci literackich. Podziwiam jego wyobraźnię i nieustępliwość w dążeniu do celu. Smuci mnie jednak fakt, iż przedstawiony świat jest wyłącznie wymysłem i imaginacją głównego bohatera.