Jarosław Iwaszkiewicz „Panny z Wilka” - opracowanie opowiadania

Tytułowe „Panny z Wilka” Iwaszkiewicza to siostry zamieszkujące dwór Wilko, do którego przybywa na urlop Wiktor Ruben, mężczyzna w średnim wieku.

Ruben zwykł spędzać w Wilku sporo czasu, gdy był młodzieńcem; zna wszystkie panny, lecz od dawna nie widział ich ani nie miał z nimi kontaktu. Kiedy znów pojawia się w Wilku, ze zdziwieniem stwierdza, że wszystko się tam zmieniło – siostry postarzały się, żadna z nich nie jest z nim już tak blisko jak dawniej.

Wiktor nie zdaje sobie sprawy z tego, że tak naprawdę to w nim zaszły zmiany, które nie pozwolą mu już nigdy poczuć się jak za młodu.

„Panny z Wilka” to przede wszystkim opowieść o utracie młodości i szaleńczej pogoni za tym, co minęło bezprowrotnie. Z początku Wiktor odczuwa pewne podniecenie, wydaje mu się, że jego młodość została niejako zakonserwowana we dworze Wilko, że musi tylko odwiedzić to miejsce, by znów poczuć się młodzieńcem i doznać uczuć, o których zdążył już zapomnieć. Ku swemu wielkiemu rozczarowaniu dwór i jego mieszkańcy nie pozostali takimi, jakimi ich zapamiętał. Zaszło wiele diametralnych zmian (śmierć jednej z sióstr, Feli).

Ze zdziwieniem Wiktor dowiedział się, że był kiedyś przedmiotem uczuć...