Zygmunt Krasiński „Nie-Boska Komedia” - charakterystyka hrabiego Henryka

Hrabia Henryk jest główną postacią występującą w „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego. Co ciekawe, początkowy tytuł „Mąż” (tak też określany jest bohater) miał odnosić się do jego funkcji, gdyż w części I poznajemy Henryka jako ojca i małżonka. Z drugiej strony pragnie on być poetą, wodzem, co doprowadza do tego, że jego postać odbierana jest jako bardzo dwoista. Najpierw przyjrzyjmy się Henrykowi pełniącemu rolę ojca i męża.

Szybko możemy sobie uświadomić, że nie odnajdywał on w tym swojego powołania. Już nawet przygotowania do chrztu dziecka były dla niego czynnościami zbyt prozaicznymi. Henryk w ostatniej części miał 36 lat, natomiast Orcio 14. Jak łatwo się domyślić, musiał zostać ojcem w bardzo młodym wieku. Być może właśnie to zadecydowało o jego nieumiejętności wejścia w tę rolę społeczną. Przez swoje ciągłe poszukiwania i balansowanie na krawędzi dwóch światów – realnego i fantastycznego – doprowadził do śmierci małżonki i ślepoty syna. Te wydarzenia spowodowały przełom w jego życiu. Dostrzeżemy to w trzeciej i czwartej części utworu, kiedy Henryk stanie na czele obozu arystokratów.

Był postacią idealnie pasującą do roli lidera takiego ugrupowania. Swoim postępowaniem wielokrotnie udowadniał, że najbliższy jest mu porządek feudalny. Ludzi niższego stanu traktował z pewnym rodzajem pogardy, uważał za swoich poddanych. Jest zdania, że to Bóg dał władzę przodkom, a teraz znajduje się ona w jego rękach. Kiedy został już przywódcą obozu arystokratycznego, zażądał, by wszyscy złożyli przysięgę, że będą bronić wiary i czci przodków. Jest więc wielkim zwolennikiem starego porządku, a przeciwnikiem rewolucji, która mogłaby odebrać władzę z rąk szlachetnie urodzonych.

Jako wódz jest mężny i nieustraszony. Potrafi przywołać tchórzliwą bandę poddanych do porządku i nakłonić ich do walki. Ważną kwestią w życiu Henryka była poezja. To właśnie przez nią zaniedbał swoje życie rodzinne. Prozaiczność takiej egzystencji zabijała w nim talent, a z drugiej strony dawała mu poczucie bezpieczeństwa i zakotwiczenia w świecie. To poszukiwanie zakończyło się klęską głównego bohatera, gdyż nie udało mu się spełnić ani w poezji, ani w roli ojca i małżonka.

Hrabia Henryk zdecydowanie wpasowuje się w obraz bohatera romantycznego. Jest w konflikcie ze światem i z samym sobą. Poszukuje piękna, ale nie potrafi go odnaleźć. Sens życia odnajduje dopiero w obozie arystokratów, gdzie stara się nie dopuścić do przejęcia władzy przez prosty lud.