Kazimiera Iłłakowiczówna „Opowieść małżonki świętego Aleksego” - interpretacja i analiza wiersza

Utwór Kazimiery Iłłakowiczówny nawiązuje do średniowiecznej „Legendy o świętym Aleksym”. Mężczyzna zrezygnował ze szczęśliwego życia u boku ukochanej żony i postanowił poświęcić się Bogu. Wybrał ascetyczny styl życia, aby zgłębiać tajniki wiary. W utworze współczesnej poetki jednak to nie Aleksy odgrywała główną rolę, tylko jego opuszczona żona.

Utwór ma budowę stroficzną, składa się z dwudziestu strof. Są one czterowersowe, mają jednak nieregularną budowę, posiadają różną ilość sylab. Charakterystyczne dla wiersze jest występowanie powtórzenia „O Aleksy”. Zwrot ten pojawia się na końcu każdej strofy i stanowi bezpośredni zwrot (zawołanie) do męża. W utworze odnajdujemy liczne rymy, które graficznie można by przedstawić jako aa, np. „okręty, święty”, „oczekiwaniu, posłaniu”. Znajdujemy tu też liczne środki artystyczne, między innymi epitety („purpurowy”, „zeschła” czy też „twarda), animizacje („przeleciał szept”) oraz porównania („jako rybak wyszedłeś”).

Podmiotem lirycznym w utworze jest żona Aleksego, Famijana. Wiersz stanowi jej monolog, kobieta wyraża swoje uczucia po odejściu męża. Aleksy opuścił ją,...