Stanisław Lem „Solaris” - streszczenie skrótowe powieści

„Solaris” jest powieścią fantastyczno-naukową. Dominuje w niej narracja personalna.

Główni bohaterzy powieści to: Kris Kelvin – psycholog, który przybywa na Stację Solaris na prośbę Gibariana; Sartorius – fizyk, typ pedantycznego naukowca, najważniejsze jest dla niego poczucie kontroli nad własnym życiem i przebiegiem wydarzeń, popada w obłęd pracując nad maszyną usuwająca zjawy; Snaut – cybernetyk, zjawy doprowadziły go do zakwestionowania wszelkich pewnych praw rządzących światem, zburzyły jego wiarę w racjonalność świata. Snaut mówi czasem głosem samego autora; Harvey – ukochana Kelvina, w wieku 19 lat, po rozstaniu z nim, popełniła samobójstwo, pojawia się jako zjawa i uosobienie wyrzutów sumienia psychologa.

Kiedy Kelvin przybywa na pokład Solaris, pierwszą osobą, którą spotyka, jest pijany Snaut. Cybernetyk wygląda przerażająco – jest wychudzony i ma spaloną słońcem twarz. Snaut informuje Kelvina o śmierci jego przełożonego – Gibariana – oraz ostrzega go przed obcymi. Kelvin dopytuje, kim są „obcy” i otrzymuje wymijającą odpowiedź; że obcy są tym, kim chciałby, żeby byli.

Następną napotkaną osobą jest półnaga Murzynka – Kelvin orientuje...