Opowieść o królewskich przodkach Maciusia Pierwszego - Janusz Korczak „Król Maciuś Pierwszy”

Król Maciuś Pierwszy rozpoczął swoje panowanie, kiedy był małym chłopcem i nie umiał jeszcze czytać ani pisać. Został królem, ponieważ jego ojciec, Stefan Rozumny, ciężko zachorował i umarł. Wcześniej umarła także matka Maciusia, więc chłopiec został sierotą. Jako malec nie wiedział jak postępują prawdziwi królowie – aż do momentu, kiedy razem z Felkiem wyruszył na wojnę, zasmakował żołnierskiego życia i nauczył się, jak dobrze postępować. Wtedy też odezwała się jego królewska krew – przodkowie Maciusia byli przecież monarchami od pokoleń.

Chłopiec pamiętał swoją mamę, która wybrała dla niego imię. Mimo że była królową, miała czas na zabawę z synem, opowiadanie mu bajek i czytanie książek. Mama Maciusia Pierwszego miała dobre serce – na święta kazała rozdawać cukierki i zabawki dzieciom z domów dziecka. To ona nauczyła chłopca, by rozwiązywanie każdej ważniejszej sprawy rozpocząć od modlitwy. Natomiast król Stefan był bardzo zajęty, dlatego miał dla syna bardzo mało czasu – często wyjeżdżał lub przyjmował ważne delegacje z zagranicy. Jednak czasem, w wolnej chwili wspólnie jeździli konno albo razem się bawili.

Maciuś był królewskim synem i obowiązywała go dworska etykieta, ale to nie znaczy, że we wszystkim chłopca wyręczano. Jego pradziadek, król Paweł Zwycięzca rozkazał, by młodzi królowie wstawali o siódmej rano, sami się myli i ubierali, a także ścielili swoje łóżko i czyścili buty. Pradziadek był także znany z męstwa i zwycięskich wojen. Aby się do niego upodobnić, przed śniadaniem Maciuś wypijał tran dla zdrowia, a jego posiłek nie trwał dłużej niż szesnaście minut i trzydzieści pięć sekund. Czas trwania śniadania ściśle określał rozkaz króla Juliusza Cnotliwego, dziadka Maciusia.

Po śniadaniu następowała odprawa ministrów. Ceremonia odbywała się w sali tronowej, gdzie zwłaszcza zimą było bardzo chłodno. Spowodowane to było faktem, że prababcia chłopca, Anna Nabożna omal nie zatruła się czadem, wydobywającym się z pieca. Na pamiątkę ocalenia młodej Anny zakazano wstawiać pieca do sali tronowej na pięćset lat.

Ojciec Maciusia, Stefan Rozumny słynął ze swojej mądrości. Kiedy Maciuś został królem, bardzo żałował, że nie odziedziczył rozsądku ojca. Chłopiec nie wiedział, jak się ma zachowywać jako król i bał się, że nie nauczy się tego przez wiele, wiele lat. Inny z przodków Maciusia, król Henryk Porywczy słynął ze swej gwałtowności. Kiedy przed laty jeden z lokajów miał pchły i jedna z nich skoczyła na królewskie berło, król kazał flejtuchowi ściąć głowę. Odtąd lokaje musieli wyjątkowo dbać o czystość, często się kąpać i zmieniać ubranie.

W różnych ważnych momentach swojego życia Maciuś przypominał sobie o swoich przodkach, zastanawiając się, jak oni postąpiliby na jego miejscu.