Bolesław Leśmian „Pszczoły” - interpretacja i analiza wiersza

Tytuł wiersza wskazuje na to, iż będzie się on odwoływał do świata przyrody i zwierząt. Okazuje się jednak, że pszczoły są tylko pretekstem do ukazania prawd filozoficznych i egzystencjalnych.

Utwór zbudowany jest z sześciu strof o regularnej budowie. Każda ze zwrotek ma cztery wersy. Zastosowane w tym wierszu rymy nazywamy okalającymi np. pomroku-kroku lub trawią - złotawią. Ostatni z przywołanych wyrazów jest przykładem neologizmu, których pełno można odnaleźć w utworach Leśmiana. Także tutaj, kiedy opisywane są pszczoły widzimy szereg nowy, zaskakujących słów (pozłocina, złotawią). Również niezwykle charakterystyczne dla twórczości tego poety są liczne wielokropki. Ich zadaniem jest pozostawienie czytelnikowi możliwości refleksji. Poeta nie kończy wersów, aby odbiorca w dowolny sposób mógł pokierować swoimi myślami i uczuciami wywołanymi utworem.W „Pszczołach” została zastosowana zasada kontrastu, ponieważ poeta przeciwstawia świat żywych, dynamicznych owadów ze światem umarłych.

Wiersz porusza w pewien sposób problematykę eschatologiczną. Pokazuje czytelnikowi, jak wygląda życie po śmierci. Okazuje się, że umarli nie mają nad głową nieba tylko nicość. Kraina, w której mieszkają jest ciemna, ponura i smutna. Brak w niej radości. Niespodziewanie do zmarłych przylatuje rój pszczół. Zwierzęta pomyliły drogę, zabłądziły i rozpoczęły poszukiwania dobrej ścieżki. Zaskoczenie obecnością owadów zmarli dziwią się i przyglądają temu niesamowitemu zjawisku. Poeta w sposób piękny opisuje latające owady, które wypełniają mrok swoim złotym blaskiem. W krainie śmieci znów nastaje jasność, dynamizm i hałas. Widzimy jak bardzo różnią się od siebie dwa światy: żywych i umarłych. Okazuje się, że spoczywający w ciemnościach ludzie pamiętają pszczoły ze swojego życia, dlatego przyglądają się im z zachwytem i zaciekaniem. W wierszu pada ironiczne stwierdzenie, że zmarli są wdzięczni za zbudzenie ran. Możemy się tylko domyślać, jak bardzo cierpią i są nieszczęśliwi. Ponownie ujrzeli kawałek cudownego świata, pełnego radości i ruchu. Z pewnością poczuli się o wiele gorzej. Bardzo smutne sa ostatnie West wiersza, które opisują wciąż patrzących umarłych. Pszczoły odnalazły dobrą drogę i udały się przed siebie, natomiast ludzie zmarli wciąż z tęsknotą spoglądali za nimi…

Wiersz porusza ważne problemy, ponieważ pokazuje poniekąd, jak wygląda życie po śmierci. Wizja Leśmiana nie jest zbyt optymistyczna, w zaświatach nie ma nieba i radości, tylko ciemność i nicość. Utwór zbudowany na zasadzie kontrastu dosadnie pokazuje nam, jak wielka jest różnica między krainą życia i ciemności. Ludzie umarli ze zdziwieniem ale też z radością przyglądali się pszczołom, które w utworze stanowiły symbol życia. Wiemy jednak, że nic nie trwa wiecznie i nawet tym złotym owadom przyjdzie kiedyś przeminąć….