Juliusz Verne „W 80 dni dookoła świata” jako powieść podróżniczo-przygodowa - cechy

Każda nauka dąży do usystematyzowania swojej dziedziny. W biologii tworzy się rodziny zwierząt, w chemii grupy związków. Literaturoznawcy segregują utwory według gatunków. „W 80 dni dookoła świata” stanowi przykład powieści podróżniczo-przygodowej. Przyjrzyjmy się, jakie są cechy charakterystyczne tego gatunku i jak przejawiają się one w wymienionym utworze.

Najlepiej będzie zacząć od sprawy fundamentalnej, mianowicie – podróży. Na początku utworu w wyniku zakładu Fileas Fogg podejmuje decyzję o wyruszeniu w nieznane. Niemal cała akcja powieści toczy się w miejscach egzotycznych, oddalonych od Londynu. Bohaterowie odwiedzają chociażby Indie, Amerykę Północną, Japonię. Każde z tych miejsc zostaje dokładnie i rzetelnie opisane. Autor pokazuje nam nie tylko krajobrazy, ale także ludzi, ich mentalność. „Zwiedzając” z bohaterem poszczególne obszary możemy dowiedzieć się o panujących tam wierzeniach, obrzędach. Np. w Indiach przedstawiona zostaje ceremonia sati, czyli rytualnego spalenia wdowy wraz z ciałem męża.

Śledząc opisy kolejnych egzotycznych krajów, czytelnik otrzymuje namiastkę autentycznego podróżowania, zapoznaje się z geografią oraz charakterystycznym dla danego państwa obrazem...