Ferenca Molnara „Chłopcy z Placu Broni" - Kontekst polityczny powieści „Chłopcy z Placu Broni"

„Chłopcy z Placu Broni” to wspaniała opowieść, historia losów młodych chłopaków pochodzących z Węgier w czasach, kiedy to Węgry wchodziły w skład monarchii Austrowęgierskiej. Są to końcowe lata wieku XIX. Książka Ferenca Molnara nie opowiada jedynie o przygodach grupki przyjaciół z Placu Broni. Autor sprytnie przemycił do treści książki wątki polityczne, niewykryte przez cenzurę. Mamy tutaj mnóstwo odniesień do ówczesnej historii Węgier.

Sytuacja Węgier przedstawiała się podobnie do sytuacji Polski i Litwy podczas unii polsko-litewskiej. Austria i Węgry były jednym oficjalnie państwem, ale administracja wewnętrzna miała autonomię, czyli administracja Austrii była niezależna od administracji Węgier. Całe państwo spajała postać cesarza Franciszka Józefa I, który cieszył się sympatią poddanych.

Mimo wewnętrznej swobody autonomicznej nie udało się uniknąć wewnątrzustrojowych podziałów, problemów i kłótni pomiędzy obydwoma ludami. Niezadowolenie z takiego stanu sprawy przejawiali szczególnie Węgrowie, przede wszystkim zaś patriotycznie nastawiona węgierska młodzież. To właśnie ona pragnęła wolności i nie godziła się na ówczesne rozwiązania polityczne, jakie proponowała monarchia Austrowęgierska. Reprezentantami tych niezadowolonych w książce Ferenca Molnara pod tytułem „Chłopcy z Placu Broni” były stanowcze w swoich poglądach Czerwone Koszule z Ferim Acze na czele. Ich polityczno-historycznymi pierwowzorami byli walczący u progu wieku XIX włoscy powstańcy prowadzeni do boju o wolność przez słynnego buntownika, rebelianta – Giuseppe Garibaldiego.

Z kolei patriotyczni, tytułowi „Chłopcy z Placu Broni” też mają swoje historyczno-polityczne odpowiedniki znane z historycznej rzeczywistości. Są to oczywiście rebelianci z czasów wybuchu serii słynnych ogólnoeuropejskich powstań, jakie miały miejsce w roku 1848, i które umownie nazwano Wiosną Ludów. Również i w Węgrzech doszło do podobnych zamieszek. Chłopcy z Placu Broni porównywalni są właśnie do tych niepozornych buntowników, którzy walczyli z zapałem o należną im wolność i którzy własnym wysiłkiem ją wywalczyli.

Książka Ferenca Molnara jest pełna delikatnych aluzji politycznych do ogólnonarodowej historii i polityki ówczesnych mu Węgier. Dzięki temu, iż autor dba o szczegóły i realizm opisywanych zdarzeń, kontekst polityczny, jaki zawarł w swojej powieści nie jest taki widoczny. Warto zwrócić uwagę na barwy wszystkich chorągiewek i sztandarów, jakie pojawiają się na kartach książki. Wbrew pozorom i one mają swoje ukryte, subtelne  znaczenie.

Tutaj każda organizacja założona przez chłopców posiada swoją chorągiew. Związek Kitowców pod przywództwem Kolnaya i Barabasza ma chorągiew, która opatrzona jest słowami znanymi ówcześnie każdemu młodemu człowiekowi. Był to fragment tekstu pochodzącego z  „Pieśni Narodowej” autorstwa Sandora Petöfiego z roku 1848. Jej uroczysty odczyt poprzedzał wybuch powstania na Węgrzech. Pokrótce „Pieśń Narodowa” opowiada o wolności, walki o nią nawet jeżeli będzie trzeba przelać za nią krew lub stracić życie, o poświęceniu i odwadze.

Także chorągwie samych chłopców z Placu Broni są charakterystyczne, gdyż noszą barwy czerwieni i zieleni, a więc przelanej za wolność krwi oraz nadziei na jej rychłe uzyskanie. Barwy te towarzyszyły powstańcom podczas Wiosny Ludów, a po zakończonych walkach stały się symbolem wolnych już Węgier.

Ferenc Molnar jako autor książki pod tytułem „Chłopcy z Placu Broni” wykazał się nie lada sprytem, aby przeciętnemu czytelnikowi przekazać zaszyfrowane informacje polityczne. W swojej książce Molnar zawarł szeroki kontekst polityczny.