„Don Kichot z La Manczy” - don Kichot jako błędny rycerz

W epoce średniowiecza, błędni rycerze wędrowali przez świat w poszukiwaniu przygód. Ich celem było stawanie w obronie uciśnionych i pokrzywdzonych. W ten sposób chcieli zdobyć przychylność swoich dam serca oraz przysporzyć im, i sobie, chwały.

Don Kichot, tytułowy bohater powieści Miguela Cervantesa de Saavedry, pod wpływem lektury rycerskich romansów zapragnął zostać właśnie takim wojownikiem. Za damę swego serca obrał prostą wieśniaczkę z sąsiedniej wsi, którą nazwał Dulcynea. Aby zdobyć jej uznanie wyruszył w świat, pragnął zdobyć wieczną chwałę i jej podziw. Przeżywał różne przygody, stawał w obronie biednych, jednak skutek, jaki osiągał, daleki był od średniowiecznego ideału.

Jedną z przygód, którą przeżył szlachcic, a która miała osławić jego imię, zdarzyła się na początku jego wędrówki. Kiedy po pobycie w karczmie i pasowaniu na rycerza wracał do domu, aby uzupełnić oręż, usłyszał w lesie jęki. Od razu przyszło mu na myśl, że dzieje się tam coś niedobrego i potrzebna jest jego pomoc. Kiedy zagłębił się w las, spostrzegł przywiązaną do drzewa szkapę, a obok niej, również przywiązanego, nastoletniego parobka i jego pana. Kiedy zorientował się w sytuacji, okazało się, że chłopak otrzymuje razy, gdyż nie wywiązywał się należycie ze swych obowiązków. Don Kichot nakazał jego panu, aby ten puścił wolno chłopaka, nie bił go więcej i wypłacił mu odszkodowanie. W innym przypadku czeka go kara, którą rycerz mu wymierzy. Chłop dziwiąc się niezwykłej postaci i nie chcą wdawać się w sprzeczki obiecał, że uczyni tak, jak nakazał wielki rycerz. Chłopiec zapewniał Don Kichota, że jego pan nie jest żadnym rycerzem i z całą pewnością nie dotrzyma danego słowa. Szlachcic zagroził więc, iż jeśli mężczyzna nie zrobi tego, co zostało mu nakazane, spotka go sroga kara. Jak dowiadujemy się później, chłopak nie dość, że nie otrzymał rekompensaty finansowej, to jeszcze wymierzona została mu kolejna kara cielesna od swego pana, którego Don Kichot rozzłościł.

Inną z kolei przygodą, którą błędny rycerz przeżył, było spotkanie z mulnikami. Spotkawszy grupę mężczyzn, Don Kichot nakazał im, aby przyznali, iż Dulcynea z Toboso jest najpiękniejszą kobietą na świecie. Mulnicy odpowiedzieli mu, że nie mogą tego uczynić, gdyż nigdy jej nie widzieli i nie mogą zaświadczyć o prawdziwości tego stwierdzenia. Rozgniewany odmową rycerz wyzwał mężczyzn na pojedynek. Oni jednak odmówili, nie chcąc wikłać się w bójkę. Ich postawa jeszcze bardziej rozgniewała szlachcica, który nazwał ich tchórzami. Nie spodobało się to jednemu, młodemu mulnikowi, który rzucił się na Don Kichota  i dotkliwie go pobił. W tak bolesny sposób zakończyła się przygoda rycerza, który chciał rozsławić urodę swej damy serca.

Przygód takich Don Kichot podczas swej podróży miał wiele. Przytoczyć można jeszcze jedną, która jak łatwo się domyślić, również zakończyła się katastrofą dla bohatera. Pewnego dnia rycerz i jego giermek trafili na grupę zakutych w kajdany złoczyńców, prowadzonych przez straż. Błędny rycerz, któremu na sercu leżało dobro uciśnionych, postanowił zwrócić biedakom wolność, myśląc, iż uczynek ten zadowolił by Dulcyneę. Pokonał więc straż i puścił wolno przestępców. Również i ta przygoda zakończyła się sromotną klęską. Mężczyźni okradli swego wybawcę i uciekli. Dalej dowiadujemy się, że napadli oni również na jego przyjaciół – plebana i balwierza.

Don Kichot w pewnym sensie był błędnym rycerzem. Bardzo chciał pomagać innym i staczać walki ku czci swej damy serca. Jednakże skutki i konsekwencje jego czynów odbiegały od założeń błędnego rycerstwa. W rezultacie jego działania przynosiły więcej spustoszenia, bólu i cierpienia niż korzyści, radości i ulgi. Mimo tego, że rycerz działał w dobrej wierze, nie udało mu się osiągnąć zamierzonego celu.