Leon Kruczkowski „Niemcy” - charakterystyka Ruth Sonnenbruch

Ruth Sonnenbruch to znacząca postać z dramatu Leona Kruczkowskiego „Niemcy”. To córka profesora Sonnenbrucha i jego żony Berty, siostra Willego, szwagierka Liesel. Jest artystką podróżującą po Europie. Ze względu na swoje zajęcie bardzo by chciała, żeby ludzie ją lubili i okazywali jej szacunek. Widać to już na samym początku, kiedy z towarzyszącym jej oficerem odwiedza przydrożną oberżę. Pracująca tam francuska dziewczyna Fanchette, nie jest zachwycona obecnością Niemki, która wyczuwa to i także nie pała do niej sympatią. Dziwi więc fakt, że Ruth idzie zamiast Fanchette na egzekucję partyzantów, gdzie zginąć ma ojciec Francuzki. Być może to przejaw litości i współczucia dla tych, którzy muszą oglądać śmierć bliskich. Można to także odczytać jako chęć uczestniczenia w tego typu wydarzeniu.

Ruth bardzo kocha rodziców. Zawsze stara im się coś przywieźć z podróży. Z podróży do Francji przywozi ojcu koniak, którym on jednak gardzi ze względu na pochodzenie. Mimo wad, kocha ojca i wspiera go w karierze naukowej.

Dziewczyna nie interesuje się kwestią wojny. Żyje tylko dla siebie i spełnia swoje marzenia. Z pozoru chłodna i zdystansowana do życia dziewczyna, wykazuje dużo dobroci i odwagi, kiedy staje w obronie Joachima Petersa, zbiega z obozu koncentracyjnego. Szuka on pomocy u Sonnenbruchów z racji długoletniej przyjaźni z ojcem dziewczyny. Cała rodzina gotowa jest zawiadomić policję, gdyż uznają go za przestępcę. Ruth zapobiega temu, organizuje mężczyźnie schronienie w swoim pokoju, a gdy rodzina i tak zawiadamia policję, ta kłamie, że wywiozła poszukiwanego na drogę do Kassel. Skłamała w dobrej wierze, chcąc uchronić przed rozstrzelaniem biednego człowieka. Sama, prawdopodobnie przypłaciła to życiem, gdyż została zabrana z funkcjonariuszami i już nie wróciła.

Jej czyn był bardzo szlachetny. Nie dość, że jako jedyna z rodziny okazała pomoc poszkodowanemu, to jeszcze nie zastanawiała się nad tym, by za niego pójść z policją. Nie mogła darować Liesel tego, że mimo próśb, zawiadomiła służby o przebywaniu w ich domu zbiega z obozu. Okazuje jej żal przed wyjściem i ostatnie słowa jakie kieruje do żony swojego zmarłego brata w uczuciu żalu brzmią: „Ach, Liesel! Liesel!”. W pewien sposób Ruth, ratując Petersa, wzięła na siebie rolę ojca, który wewnętrznie załamany, nie miał mocy do działania. Z drugiej zaś strony, dziewczyna chciała zrobić to, czego dokonała. Uzasadnia: „Przywykłam robić w życiu to, co chcę – i dotąd zawsze mi się udawało.”

Ruth to kontrowersyjna postać, która początkowo wzbudza niechęć, później zaś sympatię, z uwagi na bohaterski czyn. Przy końcu dramatu, kazała ludzki odruch serca. Świadczy to o jej odpowiedzialności i poczuciu solidarności międzyludzkiej. Ruth Sonnenbruch była postacią pozytywną.