Tadeusz „Boy” Żeleński – biografia, życiorys

Tadeusz Kamil Marcjan Żeleński tworzący pod pseudonimem Boy urodził się 21 grudnia 1874 roku w Warszawie, zginął 4 lipca 1941 roku we Lwowie. Był pisarzem, poetą satyrycznym, eseistą oraz tłumaczem literatury francuskiej. Działał także jako krytyk teatralny i literacki oraz działacz społeczny. Był synem kompozytora Władysława Żeleńskiego.

W latach 1892-1900 studiował medycynę w Krakowie. W młodości słynął ze swojego hulaszczego trybu życia. Na rok przerwał studia i popadł w uzależnienie od hazardu. Aby zdobyć pieniądze na dalszą grę w karty zdecydował się na stypendium wojskowe, które musiał odsłużyć w austro-węgierskiej armii. Kiedy do Karkowa przybył Stanisław Przybyszewski, Boy zafascynował się jego talentem i wkrótce zakochał się w jego żonie. W 1904 roku ożenił się z Zofią Pareńską (znaną jako Zosia z „Wesela” Wyspiańskiego). Małżeństwo z nią było zaplanowane przez rodziców obojga młodych, dlatego też nie było w nim miejsca na wielką romantyczną miłość. Ze związku tego narodził się Stanisław Żeleński (sportretowany potem wraz z matką na obrazie zatytułowanym „Macierzyństwo” Wyspiańskiego).

Po ukończeniu medycyny Tadeusz pracował jako lekarz pediatra w krakowskim szpitalu. Rozpoczął pisanie pracy habilitacyjnej i wyjechał na stypendium do Paryża, gdzie zainteresował się literaturą francuską. Po powrocie do Polski współtworzył kabaret, do którego pisał teksty satyryczne. Podczas I wojny światowej służył w armii austriackiej jako lekarz.

Od roku 1922 mieszkał w stolicy. W latach trzydziestych założył w Warszawie klinikę promującą świadome macierzyństwo. W dodatku do czasopisma „Wiadomości Literackie” propagował antykoncepcję oraz edukację seksualną. Po wybuchu drugiej wojny światowej wyjechał do Lwowa. W październiku 1939 roku został powołany przez sowieckie kierownictwo Uniwersytetu Lwowskiego na kierownika katedry historii literatury francuskiej. Publikował artykuły w „Czerwonym Sztandarze”, był członkiem kolegium redakcyjnego pisma Związku Pisarzy Sowieckich – „Nowe Widnokręgi”.

Wkrótce po zajęciu Lwowa przez wojska niemieckie został aresztowany i zamordowany. Miejsce w którym znajduje się jego ciało do tej pory jest nieznane.