Ignacy Krasicki „Żona modna” - charakterystyka żony modnej

Żona modna to tytułowa bohaterka satyry Ignacego Krasickiego. Pisząc te utwory, poeta chciał zwrócić uwagę na problemy, dotykające współczesnej mu, osiemnastowiecznej Polski. W pierwszym zbiorze satyr znalazły się utwory zatytułowane „Pijaństwo”, „Świat zepsuty”, „Do króla” czy „Gracz”. Utwór „Żona modna” opowiada o nieudanym związku wiejskiego szlachcica z modną panną z miasta. Obydwoje mają zupełnie inne charaktery, przyzwyczajenia i znajomości. Ktoś może powiedzieć, że związek powstał na zasadzie przyciągających się przeciwieństw, ale to nieprawda. Jak wyznaje pan Piotr, od początku widział dzielące go z narzeczoną różnice, ale nie chciał się wycofywać z konkurów, by nie narazić na szwank dobrego imienia panny, liczył też na jej bogaty posag.

Żona modna to kobieta piękna, młoda a jednocześnie pusta, zarozumiała, egoistyczna i rozrzutna. Widzi tylko własne potrzeby i cele, nie dostrzega potrzeb innych ludzi. Wygląda na to, że w ogóle nie kocha męża. Pan Piotr jest jej potrzebny do tego, by wreszcie miała swój dom, gdzie będzie mogła dokonywać zmian i urządzać go na modłę francuską. Przed zawarciem małżeństwa zostaje spisana dokładna intercyza, zawierająca obowiązki przyszłego męża. To nic nowego, zwyczaj spisywania takiej umowy istniał w ówczesnej Polsce. Chodzi o to, że w jednym z punktów zostaje zawarta możliwość zerwania lub rozwiązania małżeństwa z ważnych przyczyn. Pan Piotr nie rozumie tego, dla niego małżeństwo może się zakończyć razem ze śmiercią żony lub męża. Żona modna ma w tej sprawie nowoczesne poglądy, podobnie jak w kwestiach urządzenia domu, służby czy wystawnego życia.

Kobieta, mimo że została wykształcona, nie nauczyła się niczego pożytecznego. Umie tylko wymagać i kaprysić, lekceważy służbę męża a także księdza kapelana. Odnosi się z pogardą do tradycji, wyśmiewa wiejskie życie i sposób podawania do stołu. Jest dla męża nieprzyjemna i niemiła, traktuje go z góry, jak jakiegoś służącego. Przyjeżdżając do jego domu, od razu bierze się za dokonywanie zmian i przeprowadzanie kosztownego remontu, który jej zdaniem zapewni im życie na światowym poziomie. Dla żony modnej oznacza to ciągłe przyjmowanie gości, wydawanie modnych balów i nieustanne zabawy. Zupełnie nie liczy się z poglądami męża, spokojnego domatora, dla którego zgiełk i krzyk nie są żadną atrakcją. Wytyka mu braki w urządzeniu domu, wyglądzie ogrodu, twierdzi, że brakuje służby, żartuje z jego sposobu mówienia. W czasie balu, wydanego dla dostojnych gości, zaczyna traktować męża z jawną pogardą, śmieje się z niego w towarzystwie i wytyka palcami.

Żona modna to najmniej sympatyczna postać tej satyry. Ma wiele złych cech i choć jej mężowi też można zarzucić co nieco - na przykład skąpstwo, niezdecydowanie, uległość, to jest on znacznie lepszym człowiekiem. Niestety nic nie wskazuje na to, by bohaterka kiedykolwiek zmieniła swoje postępowanie i charakter.