Paulo Coelho „Weronika postanawia umrzeć” - streszczenie skrótowe

Powieść Paulo Coelho pt.: „Weronika postanawia umrzeć” ukazała się po raz pierwszy w 1998 roku, zaś na polskim rynku wydawniczym pojawiła się w dwa lata później, w tłumaczeniu Grażyny Misiorowskiej.

Książka opowiada o losach młodej – 24-letniej – dziewczyny ze stolicy Słowenii, prowadzącej bardzo wygodny i przyjemny tryb życia, obfitujący w hulanki w najpopularniejszych klubach i przelotne znajomości z atrakcyjnymi mężczyznami. Monotonia takiej egzystencji doprowadza ją jednak do poczucia beznadziei i bezsilności wobec własnego życia, postanawia więc popełnić samobójstwo, zażywając dużą ilość środków nasennych.

Próba samobójcza okazuje się nieudana, Weronika trafia więc do szpitala psychiatrycznego Villete w Ljublianie. Tutaj okazuje się, iż tabletki nasenne co prawda nie spowodowały natychmiastowej śmierci, ale na tyle poważnie uszkodziły serce dziewczyny, że z każdym dniem będzie stawać się coraz słabsze i w przeciągu tygodnia przestanie pracować zupełnie. Weronika podejmuje kilka prób przyspieszenia tego procesu, jednak wobec kolejnych porażek postanawia nacieszyć się pozostałymi jej chwilami najbardziej, jak tylko jest to możliwe, robiąc jedynie to, co sprawia jej przyjemność. Odnajduje radość głównie w grze na pianinie, która – jak się okaże – wpływa leczniczo również na innych pacjentów szpitala.

Każdy kolejny z pozostałych Weronice dni zwraca jej uwagę na coraz to nowe rzeczy, których chciałaby jeszcze dokonać: z każdym dniem dziewczyna coraz bardziej zaczyna też doceniać i kochać życie, które wcześniej było dla niej nie do zniesienia. Kontakt z innymi pacjentami szpitala psychiatrycznego uświadamia jej również hipokryzję, jaka ograniczała ją wcześniej, nie pozwalając żyć w zgodzie ze swymi pragnieniami i marzeniami.

„Odrodzenie” Weroniki przemienia także jej szpitalnych przyjaciół – pod wpływem rozmów z umierającą dziewczyną adwokatka Mari postanawia stawić czoła przeciwnościom życia i dokonać w nim rewolucyjnych zmian, zaś Zedka odnajduje drogę do pojednania ze swym mężem i pokochania go na nowo. Weronika odnajduje tutaj także swoją wielką miłość w osobie schizofrenika Edwarda, który tak jak ona nie miał możliwości realizowania swoich marzeń ze względu na ograniczenia narzucone mu przez rodzinę i społeczeństwo.

W finale powieści okazuje się, że rzekomo bliska śmierć Weroniki była tylko swego rodzaju eksperymentem jej lekarza, doktora Igora, który pragnął w ten sposób uświadomić młodej dziewczynie, jak wiele traci, wyrzekając się własnego życia. Świadomość śmierci obudziła w niej nową energię i unaoczniła konieczność wiary we własne marzenia, ponieważ to właśnie one nadają sens ludzkiej egzystencji.