Stanisław Wyspiański „Wesele” jako dramat neoromantyczny - cechy

Neoromantyzm jest określeniem często zamiennie używanym z terminem Młoda Polska. Odnosi się ono do epoki literackiej trwającej na przełomie wieków XIX i XX i akcentuje podobieństwa między nurtami młodopolskimi a romantycznymi. W jaki sposób w Weselu przejawia się poetyka tego okresu?

Autor posługuje się symbolizmem i ekspresjonizmem. Pierwszy z nich przejawia się w niejednoznacznych postaciach i przedmiotach, które można postrzegać na wielu płaszczyznach, drugi odznacza się wielością sposobów oddziaływania na zmysły czytelnika. W utworze wielokrotnie pojawia się muzyka, na ścianach wiszą obrazy, postaci są wyraziste, wręcz przejaskrawione. Ekspresjonizm i symbolizm to prądy charakterystyczne dla literatury młodopolskiej. Pojawiają się między innymi w dziełach: Jana Kasprowicza – „Dies irae" (ekspresjonizm), czy Leopolda Staffa – „Deszcz jesienny" (liczne symbole zawarte w tym utworze).

„Wesele" jest intertekstualne względem dramatów romantycznych. Zjawy z drugiego aktu wydają się być odwołaniem do II części Dziadów Adama Mickiewicza. Postać Wernyhory jest kontynuacją przedstawień zawartych w „Śnie srebrnym Salomei" oraz „Beniowskim" – dziełach Juliusza Słowackiego. Elementami poetyki zaczerpniętymi z tradycji romantycznej są, mieszające się z realnymi, zjawiska fantastyczne. Świat nadprzyrodzony był miejscem, zaznaczającym swoją obecność w wielu utworach tamtego okresu. Dla przykładu we wstępie do „Kordiana" Juliusza Słowackiego oglądamy diabelski sabat. Także wątki ludowe wywodzą się z literatury tej epoki. Doskonałym przykładem jest chociażby „Balladyna". Zwrot ku chłopom i wiejskiej tradycji w „Weselu" przejawia się małżeństwem Pana Młodego z chłopką oraz zachwytami inteligencji nad pięknym, łatwym i kolorowym życiem za miastem.

W dramacie romantycznym ważnym aspektem były także wątki patriotyczne. O ojczyznę walczyli Konrad Wallenrod, Grażyna, także Kordian. Tematyka wyzwolenia narodu spod okupacji przejawiała się niemal w każdym utworze tamtych czasów. Również „Wesele" podejmuje ten motyw. Pojawia się szansa zorganizowania powstania i kolejnego zrywu, mającego na celu przywrócenie Polsce wolności.

Charakterystyczne dla modernizmu środki wyrazu artystycznego (ekspresjonizm i symbolizm), liczne nawiązania do twórczości romantycznej (fantastyczne postacie, mieszające się plany: realny i fantastyczny), zwrot ku tradycji ludowej (chłopomania, gloryfikacja wsi), a także kontynuacja tematów podjętych przez romantyzm, to wszystko decyduje o tym, że „Wesele" można określić mianem dramatu neoromantycznego.