Psalm 144 - stosunek człowieka do Boga, wizerunek Boga w utworze

Psalm 144 jest jednocześnie utworem dziękczynnym, pochwalnym oraz błagalnym. Wyraźnie widać w nim uwielbienie dla Boga, który okazuje człowiekowi swoją dobroć oraz miłosierdzie. 

Poprzez analizę oraz interpretację utworu możemy określić stosunek człowieka do Boga. Nie ma wątpliwości, iż podmiot liryczny ( tożsamy z chrześcijanami) bezgranicznie ufa Panu i wierzy w jego opatrzność. Pierwsza część psalmu stanowi wyliczenie zasług stwórcy dla ludzi, jego mocy, dobroci i miłosierdzia. Osoba mówiąca w pieśni zdaje sobie sprawę, że wszystko, czego doświadcza pochodzi od Pana. Człowiek kocha Boga za jego hojność i wyrozumiałość. Jest mu wdzięczny, co widać między innymi w słowach „ Boże, pieśń nową Ci będę śpiewał”. Oznacza to, iż istota stworzona przez Pana zawsze będzie mu wdzięczna, do końca życia może zawdzięczać mu wszystko, co dobre. Jednocześnie podmiot liryczny zwraca się do Pana z prośbą o dalsze błogosławieństwa. Wierzy, iż Bóg opiekuje się rodziną, plonami i hodowlą. Doskonale rozumie, że tylko życie w zgodzie z Bogiem ma sens i prawdziwą wartość.

Stwórca przedstawiony w psalmie 144 potężny i wszechmocny. Włada całym światem i opiekuje się człowiekiem. To on ma moc zsyłania piorunów, pobudzania...