Juliusz Verne „W 80 dni dookoła świata” - interpretacja powieści

„W 80 dni dookoła świata” Juliusza Verne'a to wspaniała książka o odkrywaniu samego siebie, o szalonej przygodzie, o różnorodności tego świata. Główni bohaterowie, niemal wbrew swojej woli, zostają wciągnięci w wir niezwykłych przygód, która zmusza ich do podróży po całym świecie. Filip Fogg jako angielski dżentelmen, zakłada się z kolegą o to, że w ciągu osiemdziesięciu dni okrąży świat dookoła. Wyrusza w podróż, aby bronić swojego honoru.
     
Jeden zakład całkowicie zmienia życie kilkorga ludzi. Jeszcze nie wiedzą, że podróż, którą przyjdzie im przeżyć, stanie się podróżą w głąb samego siebie. Dla każdej z postaci jest to coś innego. Detektyw Fix śledzi Fogga, a pościg za domniemanym zbrodniarzem jest dla niego kwestią nie tylko honoru, ale i obowiązkiem. Foggowi stwarza możliwość do utarcia nosa zadufanemu koledze z Klubu Reformatorskiego, dla służącego Filipa – Jana, to kolejna uciążliwa zmiana w życiu. Wszystkie te postacie wprawiają w ruch nieoczekiwaną lawinę zdarzeń.
    
Jest to nie tylko wycieczka po nieznanych krajach, ale również metaforyczna wędrówka w głąb własnej świadomości. Podróż zmienia praktycznie każdego. Dotąd zawsze punktualny i uporządkowany Filip Fogg, pokazuje się od zupełnie nieznanej wcześniej strony. Widzimy zapalonego, ambitnego dżentelmena, który ryzykuje wszystko (bo nawet stratę własnego majątku) tylko po to, aby udowodnić swoje racje. Ze spokojnych bohaterów „na wierzch” wypływają zalety takie jak zaciętość, upór. W czasie tej podróży bohaterowie samodoskonalą się, rozwijają, poszerzają horyzonty.
    
Niewątpliwie morałem książki Juliusza Verne może być stwierdzenie, że podróże kształcą. Świat widzimy szczególnie z perspektywy Jana Passepartout. Dzięki niemu mamy okazję dowiedzieć się o kulturach innych państw, ludów, krajów. Dowiadujemy się na przykład, dlaczego Hindusi wierzą w to, że po śmierci męża należy spalić na stosie pogrzebowym także jego żonę – tak się dzieje w przypadku pani Auda, pięknej Hinduski cudem wyratowanej przez Jana. Widzimy bogactwo kultury orientalnej, oryginalnej, w ogóle nam w Europie nieznanej.
    
Motyw wędrówki pojawiał się w literaturze już od czasów Odysei. Tutaj został przedstawiony z różnych perspektyw, w zależności od bohatera. Podróż staje się końcem i początkiem – końcem nudnego, monotonnego życia i początkiem wyprawy, która kończy się w zaskakujący sposób, zmieniając ludzi w zupełnie innych, lepszych. Widać to także w relacjach pomiędzy Janem a Filipem, którzy z początku są sobie zupełnie obcy, w ogóle się nie znają. Podróż zmienia wiele. Dzięki Janowi Filip kilka razy wyszedł bez szwanku z poważnych opresji. Kilkakrotnie nawzajem ratowali sobie życie. Poznali się lepiej i zaprzyjaźnili. Okazało się, że nawet pracodawca i służący mogą być dobrymi przyjaciółmi.

To także książka o pokonywaniu barier – tych fizycznych i psychicznych i społecznych. Pierwsza z nich to odległość, jaką muszą pokonać bohaterowie – cały świat. Druga to czas, w jakim muszą pokonać tę odległość. Trzecia – bariery kulturowe w różnych miejscach świata.
     
„W 80 dni dookoła świata” Juliusza Verne to jedna z najwspanialszych powieści przygodowych tamtych czasów. Znajdziemy tu wszystko, czego może oczekiwać każdy amator mocnych wrażeń – akcję, przygodę, dramatyzm, nieubłaganą walkę z czasem, wzruszenia i przezabawne gagi. Książka niesie dużą dawkę dobrego humoru. Poza tym zawiera w sobie uniwersalne prawdy o świecie i człowieku. Dlatego też nawet w dzisiejszych czasach powieść Juliusza Verne jest tak aktualna.