Jak napisać dialog? Przykład dialogu

Gosia: I co, przeczytałaś?

Eliza: No, jeszcze nie, ale jestem już za połową.

Darek: O czym mówicie?

Eliza: Rozmawiałyśmy ostatnio o książkach i Gośka namawiała mnie żebym przeczytała Orhana Pamuka.

Darek: Orhana Pamuka?

Gosia: Pamuk to turecki pisarz. Namawiałam Elizę, żeby przeczytała książkę, za którą w 2006 roku dostał nobla, czyli „Cevdeta Beja i synów”.

Eliza: Jest super, tylko dosyć gruba i nie mam kiedy porządnie usiąść i przeczytać do końca.

Darek: Ile ma stron?

Gosia: 740.

Darek: Dużo. I nie ciągnie się jak flaki z olejem?

Eliza: Nic z tych rzeczy. Jak już się zacznie, to naprawdę wciąga, mimo że akcja nie jest wartka i nie ma nieprzewidzianych zwrotów akcji.

Darek: To o czym to jest?

Gosia: W pierwszej warstwie jest to saga rodzinna. Pamuk wychował się w wielodzietnej rodzinie, dlatego ten obszar jest mu bliski. Ale pod tą niby spokojną i poukładaną fasadą rodzinną widać najróżniejsze wewnętrzne niepokoje męskiej części rodziny. Historia opowiadana jest z perspektywy kilku mężczyzn, nie tylko z rodziny Cevdeta Beja, po którego śmierci to punkt widzenia synów staje się ważny, ale i ich przyjaciół. Spojrzenia kobiet na te kwestie nie znamy, one są zmarginalizowane. 

Eliza: Ciekawe jest też to, że akcja rozpoczynała się na początku XX wieku, gdzieś około 1905 roku. W momencie, w którym jestem, zbliża się druga wojna światowa, tyle że w Turcji są to tylko jakieś dalekie echa. Tak jak i pierwsza wojna, która dla kupców tureckich była jedynie dobrym czasem do handlu. To zupełnie inne spojrzenie od europejskiego. Pamuk przybliża realia tureckie i sprawy im bliskie. Pokazuje też fascynację młodego pokolenia Turków, tych którzy urodzili się w okolicach pierwszej wojny, jako zafascynowanych zwłaszcza literaturą Zachodu, ale i obyczajowością, polityką. Czasy zaczynają się zmieniać w Turcji i niektórzy chcą się wyzwolić z ciasnego i zatwardziałego myślenia nacjonalistycznego, inni, wręcz przeciwnie, nie chcą dopuścić do zmieszania tureckości z „brudem” Europy.

Darek: Brzmi całkiem nieźle, jak tak opowiadacie. Eliza, jak już skończysz, to podrzuć mi tego Pamuka, bo zaciekawiłyście mnie.

Eliza: Jasne, nie ma sprawy.                          

Dialog:

- udział dwóch lub więcej osób

- wypowiedzi naprzemienne

- określony temat rozmowy