Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Ewa Szelburg-Zarębina „Idzie niebo” - interpretacja i analiza wiersza

„Idzie niebo” to wierszyk, który dziś uznawany jest za jeden z bardzo ważnych elementów kanonu literackiego dla dzieci. Utwór ten doczekał się nawet interpretacji muzycznej i znany jest maluchom przede wszystkim jako kołysanka.

Wiersz zbudowany jest z trzech strof. Każda strofa posiada cztery wersy. Mają one rymy naprzemienne, które można by przedstawić jako abab. Taka rytmiczność utworu pozwoliła na jego przekład muzyczny, ponieważ wyraźne rymy doskonale pasują do dziecięcej kołysanki.

Utwór przedstawia upersonifikowane niebo, które idzie przez ciemną noc. Nasuwa nam się skojarzenie, że przypomina ono człowieka, bo nie tylko porusza się, ale ma na sobie nawet fartuszek. W tym fartuszku niesie bardzo wiele gwiazd. Ten opis z pewnością działa na wyobraźnię dzieci. Widzą one niebo, które z fartuszka wysypuje gwiazdki. To w pewien sposób tłumaczy najmłodszym czytelnikom, dlaczego nocą na niebie jest tyle złocistych plamek. Gwiazdki w wierszyku są piękne, mienią się i migocą. Są tak piękne, że małe ptaszki z zachwytu nie mogą usnąć. Pragną przyglądać się temu wspaniałemu zjawisku. Bardzo chcą mieć taką gwiazdkę dla siebie, dlatego też wiercą się i grymaszą. Być może także niektóre dzieci mają takie marzenia.

Gwiazdy są niezwykłym wytworem przyrody, chyba każdy człowiek chciałby choć raz ich dotknąć i zobaczyć je z bliska. Ptaszki mogą stanowić w wierszyku symbol dzieci, które mają podobne pragnienia. Ale oczywiście wcale nie musi tak być. Autorka posłużyła się bohaterami zwierzęcymi być może dlatego, iż są oni bliscy małym czytelnikom. Do niegrzecznych i grymaszących ptaszków w końcu zwraca się sam podmiot liryczny. Stwierdza, że przecież gwiazdki nie są do zabawy. Próbuje wytłumaczyć, że noc bez nich byłaby zła i ciemna. To dzięki nim dzieci i ptaszki mogą spać spokojnie i mają bezpieczne sny. W ostatnim wersie osoba mówiąca w utworze nawołuje o ciszę i mówi : „…aaaa”. To typowy zwrot kołysankowy i możemy sobie wyobrazić, że jest on wypowiadany cicho, a nawet szeptem. Wiele utworów na dobranoc ma podobną strukturę, która poniekąd ułatwia organizację muzyczną tekstu.

Wierszyk „ Idzie niebo” jest znany wielu Polakom. Bardzo często zasypiali przy nim, kołysani przez rodziców. Uważam, że to wspaniały utwór dla dzieci, ponieważ pozwala pobudzić wyobraźnię, wyciszyć i wprowadzić w bajkowy świat.

Podobne wypracowania do Ewa Szelburg-Zarębina „Idzie niebo” - interpretacja i analiza wiersza