Mit o Demeter i Korze – streszczenie, interpretacja mitu

Demeter była grecką boginią urodzaju. Odpowiadała za dobre plony oraz życie całej przyrody i zwierząt. Jej córką była Kora, zwana inaczej Persefoną.

Matka niezwykle kochała swoją córkę i była z nią bardzo zżyta. Pewnego dnia Kora bawiła się na łące pod opieką nimf. Demeter pozwoliła jej zrywać wszystkie kwiaty za wyjątkiem narcyzów.

Kora była niezwykle piękna, zakochał się w niej władca podziemi-Hades. Zwabił dziewczynę z pomocą pięknego kwiatu – narcyza. Kora zerwała go i w tym momencie Hades na rydwanie prowadzonym przez czarne konie porwał Persefonę do Tartaru. Zrozpaczona Demeter poszukiwała córki wszędzie. Wreszcie, zrezygnowana, przyodziała się w łachmany i ukryła przed ludźmi i bogami jako staruszka.

Tymczasem na ziemi zapanował nieurodzaj, klęski suszy i rośliny zaczęły umierać. Zaniepokojeni bogowie postanowili coś z tym zrobić. Zeus odnalazł Korę i nakazała Hadesowi oddać ją matce. Przebywając w Hadesie Persefona skosztowała jednak granatu - owoc ten na zawsze związał ją z krainą umarłych. Od tamtej pory Persefona część roku spędzała za ziemi ze swoją matką, a część ze swym mężem w krainie umarłych. Gdy Kora była blisko matki, ziemia zazieleniała się, a rośliny kwitły. Gdy jednak musiała zejść do podziemi tęsknota Demeter objawiała się obumieraniem przyrody. Tak na ziemi powstała zima i wiosna.

Demeter jest symbolem życia, Kora uchodzi natomiast za boginię umarłych. Mit opowiada przede wszystkim o ogromnej miłości matki do córki oraz nierozerwalnej więzi, która je łączy.