Mit o Dedalu i Ikarze – streszczenie, interpretacja mitu

Mit o Dedalu i Ikarze jest opowieścią kreteńską. Dedal był wybitnym ateńskim  rzemieślnikiem. Jego sława jako znakomitego konstruktora rozeszła się po całej Grecji. Minos, król Krety zaprosił go na dwój dwór, aby Dedal wybudował labirynt dla Minotaura.

Architekt tworzył dla Minosa także rzeźby oraz wynalazki. Po zakończeniu swojego dzieła Dedal zapragnął wrócić do Aten- swojej ojczyzny. Minos nie chciał go jednak wypuścić z wyspy, ponieważ Dedal przebywał na niej na tyle długo, aby poznać różne sekrety dworu królewskiego, w tym drogę do Minotaura.

Dedal postanowił więc opuścić wyspę, wykorzystując podstęp. Dla siebie i swojego syna Ikara zbudował skrzydła z ptasich piór sklejonych woskiem. W ten sposób mężczyźni mieli uciec z wyspy. Przed podróżą Dedal ostrzegł swego syna, aby trzymał się blisko niego i aby nie wzlatywał zbyt wysoko ani zbyt nisko, ponieważ ciepło słońca i wilgoć morza rozpuści wosk spajający pióra. Gdy wzbili się w powietrze, Ikar był zachwycony lotem i zapomniał o przestrogach ojca. Leciał ku słońcu, aż wreszcie ciepło roztopiło wosk i chłopiec spadł. Zrozpaczony ojciec po długich poszukiwaniach odnalazł ciało syna i je pochował.

Ikar jest w micie symbolem młodości i przypisanej do niej nierozwagi, marzycielstwa. Ikar jest także symbolem empiryzmu - sama teoria nic dla niego nie znaczyła, mężczyzna musiał naocznie przekonać się o pouczeniach swego ojca. Mit pokazuje także rozdźwięk pomiędzy starszym a młodszym pokoleniem, które ma zupełnie inne zachowania i podejście do życia. Jest również uniwersalnym przykładem konfliktu pokoleń i pokazuje do czego może prowadzić niesłuchanie rad doświadczonych rodziców. Motyw Dedala i Ikara był często wykorzystywany w malarstwie.