Sofokles „Antygona” - charakterystyka Hajmona

Hajmon jest bohaterem dramatu Sofoklesa pt: ,,Antygona”. Jest synem Eurydyki i Kreona, brutalnego i bezwzględnego władcy Teb oraz narzeczonym tytułowej bohaterki. Bardzo szanuje i kocha swojego ojca, nie zgadza się jednak z jego poglądami. 

,,Idę ja chętnie za twoim przewodem
I żaden związek nie będzie mi droższy”.

Kiedy dowiaduje się, że jego własny ojciec wydał wyrok śmierci na Antygonę, robi wszystko, aby temu zapobiec. Próbuje przekonać Kreona, aby ten zmienił zdanie. Tłumaczy mu, że lud współczuje Antygonie, zgadza się z jej racjami, boją się jednak o tym mówić głośno, gdyż obawiają się kary. Tłumaczy także Kreonowi, iż kieruje nim ślepa rządza władzy. Jego argumenty są mądre, wyważone i rzeczowe, poparte racjonalnym rozumowaniem. Kompletnie nie popiera sposobu, w jakim jego ojciec zarządza państwem, jest przeciwnikiem tyranii i zastraszania, kocha lud i obywateli, co więcej, dostrzega ich problemy oraz potrzeby. Hajmon tłumaczy ojcu, iż państwo i władza, która nie ma poparcia w społeczeństwie niczemu nie służy. Wyraża to zdanie:

,,Marne to państwo, co li panu służy”.

Hajmon prezentuje w utworze typ mądrego i rozważnego władcy. Niestety dobro i szlachetność przegrywają z despotyzmem i pychą Kreona.

Kiedy okazuje się, że nie jest w stanie przekonać ojca do swoich racji, kierując się gniewem i złością na ojca oraz swoją bezsilność, popełnia samobójstwo przy zwłokach Antygony.