Charakterystyka Harry'ego Pottera

Harry Potter jest bohaterem powieści J. K. Rowling o świecie czarodziejów. Świat, który stworzyła autorka jest pełen magii, przygód i niespotykanych stworzeń, z którymi Harry, główny bohater, na co dzień obcuje od momentu skończenia jedenastego roku życia. Rodzice chłopca,  James i Lily, zginęli z rąk czarnoksiężnika, który trafił ich śmiertelnym zaklęciem. Matka, zasłaniając własne dziecko, uchroniła je przed śmiercią i jednocześnie przekazała mu potężną moc w postaci osłony, która w przyszłości niejednokrotnie pomagała mu zwyciężyć w walce z czarnoksiężnikiem, Lordem Voldemortem. Po tragicznej nocy, kiedy zginęli rodzice chłopca, pozostała mu jedna tyko pamiątka: blizna na czole w kształcie błyskawicy. Po tym rozpoznawali go inni czarodzieje, był to jego symbol.  

Kiedy poznajemy chłopca w pierwszej części jego przygód, ,,Harry Potter i Kamień Filozoficzny”, jest on jedenastoletnim, nieświadomym swoich mocy czarodziejem. Jak na swój wiek jest raczej wątły, ma kruczoczarne, zawsze rozczochrane włosy i duże zielone oczy. Blizna na czole wyróżnia go spośród reszty czarodziejów, ponieważ jest dowodem, że przeżył atak śmiertelnego zaklęcia, które odbijając się od niego uderzyło w nadawcę, czyli groźnego czarnoksiężnika, jednocześnie prawie zabijając złego czarodzieja. Po stracie rodziców do jedenastego roku życia wychowywany był przez wujostwo ze strony matki, wuja Vernona i ciotkę Petunię. Rodzina zastępcza nie dość, że nie tolerowała Harrego, gnębiąc go każdego dnia, to nie wyjaśniła chłopcu, kim naprawdę jest. Harry mieszkał w komórce pod schodami. Zawsze był gnębiony przez syna wujostwa Dudley’a i jego szkolnych kolegów.  

Harry wychowując się z dala od czarodziejów, będąc wciąż poniżanym i tłamszonym przez rodzinę i rówieśników, wyrósł na nastolatka raczej zamkniętego w sobie. Nie dzielił się nazbyt sowimi emocjami, był skromny i cichy. Nie znaczy to jednak, że nie targały nim wielkie wzruszenia. Kiedy bardzo się złościł potrafił nieświadomie ukarać osobę, która go raniła. Tak w było w przypadku ciotki Marge, którą Harry „napompował” w przypływie złości.  Nauczył się nie zwracać uwagi, co o nim sądzono i że nie raz wytykano go palcami. Nawet kiedy przybył do Hogwartu i odkrył, że jest sławny (co bardzo mu ciążyło) nie zwracał na to większej uwagi. Nie był chełpliwy i samolubny, a już na pewno nie potrafiłby wykorzystywać swojej sławy dla własnych celów.

Kiedy chłopiec znalazł się w gronie czarodziejów, szybko znalazł przyjaciół na długie lata. Wielokrotnie dawał dowody, jak oddanym potrafi być przyjacielem. Rodzina, nie wliczając Dursley’ów, oraz przyjaciele były dla Harrego wartością nadrzędną. Był sprytnym i upartym chłopcem, co często skutkowało mieszaniem się w zawiłe historie i zagadki, którym wraz z Hermioną i Ronem stawiali wspólnie czoła. Zdarzało mu się być opryskliwym czy wybuchowym, jednak szybko potrafił zreflektować się i przeprosić za impulsywne zachowanie.  

Rowling fantastycznie się spisała kreując postać Harrego. Już od pierwszej części chłopiec zdobywa serca czytelników, którzy od tej pory łapczywie pochłaniają każdą kolejną część. Harry Potter choć jest postacią skrytą i raczej cichą, wzbudza wiele sympatii i zaufania, dzięki czemu czytelnicy łatwo się z nim utożsamiają, szczególnie ci młodsi miłośnicy przygód nastoletniego czarodzieja bez pamięci zatapiają się w jego sylwetce ucząc się jego gestów, mowy i postępowania. Z całą pewnością postać Harrego Pottera jest godna uwagi i naśladowania, szczególnie przez najmłodsze pokolenie.