Juliusz Słowacki „Kordian” - „Przygotowanie” - interpretacja i opracowanie

„Kordian” to dramat Juliusza Słowackiego, który powstał w odpowiedzi na upadek powstania listopadowego. „Przygotowanie” jest swoistym rozliczeniem się z błędami, jakie miały miejsce w czasie tego wydarzenia.  Mamy tutaj postacie wymyślone – Szatana, Czarownicę, czy Chór Aniołów. Rzecz się dzieje na Łysej Górze – miejscu spotkań czarownic. 

Szatan mówi, że trzeba spojrzeć na „koła w wiekowym zegarze”, co oznacza, że o losach całego świata decyduje zło. Słowacki podkreśla, że wiek XIX, w którym przyszło mu żyć, jest wiekiem klęsk, cierpienia i zła. Bóg nie kieruje dłużej światem. Jego rolę przyjął Szatan, dlatego na świecie dzieje się tak źle. Następuje opis koła wieków, które składa się z rzeczy iście diabelskich, albo takich, którym przypisywane są moce diabelskie (dusza grzesznika, pająk). 

Słowacki uwypukla fakt, że świat się stoczył i jest z nim coraz gorzej. Stoi nad krawędzią i nie wiadomo, co się z nim dalej stanie. Wszechobecne jest zniszczenie i rozkład. Następuje też krytyka romantyzmu jako epoki literackiej oraz jej filozofii. Szczególnie dostaje się Wolterowi (autor wielu dzieł filozoficznych tejże epoki) oraz J.J. Rousseaowi (autorowi jednej z bardziej poczytnych i wpływowych książek tamtych czasów o romansie Heloizy i Abelarda).

Szatan rozmawia także o sytuacji polskiego narodu. „Przygotowanie” to tak naprawdę przygotowanie do rozpoczęcia wybuchu powstania listopadowego. To Mefistofeles ma pomóc zbuntowanemu narodowi, aby ci mogli zemścić się na wrogach:

Oni się będą modlić, zabijać, przeklinać.
Oni na ojców mogiłach usiedli
I myślą o zemsty godzinie.
Ten naród się podniesie, zwycięży i zginie”.

W kotle zaczynają gotować się przedstawiciele rządu polskiego w czasie powstania listopadowego. Są to między innymi: Józef Chłopicki (sprzeciwiał się walce zbrojnej, konserwatysta, dyktator powstania), A.J. Czartoryski (prezes Rządu Narodowego, po upadku powstania zamieszkał w Paryżu), J.Z. Skrzynecki (generał, uczestnik kampanii napoleońskich, usunięty z funkcji wodza naczelnego ze względu na nieudolne prowadzenie wojny, Julian Ursyn Niemcewicz (działacz Stronnictwa Patriotycznego, członek Rządu Narodowego), Joachim Lelewel (działacz Towarzystwa Patriotycznego, na emigracji przewodniczący Komitetu Narodowego Polski, założył Zjednoczenie Emigracji Polskiej), Jan Stefan Krukowiecki (wróg lewicy powstańczej, poprzez jego poczynania doszło do kapitualcji Warszawy jeszcze w czasie, kiedy walki trwały).

Ponadto Słowacki wyrzuca, że powstanie w ogóle było źle przygotowane i zorganizowane. Głównymi przyczynami upadku i klęski narodu polskiego byli przede wszystkim źle dobrani przywódcy, którzy tak naprawdę nie mieli pojęcia, jak poprowadzić lud do buntu. Niska samoświadomość narodowa Polaków (tępiona przez cara i Rosjan) sprawiła, że ludzie nie poderwali się do walki. Apatia i bierność nie pomogły w żaden sposób. Generalnie w bitwach wzięła udział niewielka część tych, którzy mogli pomóc. W „Przygotowaniu” Słowacki wytyka wszystkie te błędy i ostro krytykuje przywódców powstania.

„Przygotowanie” Juliusza Słowackiego z dramatu „Kordian” jest upolitycznione. Pojawia się tutaj historiozofia młodego poety. Zdaniem literata, sytuacja Polski jest tragiczna. Były możliwości, ale nikt tego nie wykorzystał. Źle zorganizowane powstanie upadło, a warto zaznaczyć, że wedle Słowackiego jego źródłem było zło – Szatan, który zamiast Boga pomagał człowiekowi w nierównej walce o wolność.