William Szekspir „Romeo i Julia” - charakterystyka Merkucja

Merkucjo był jednym z bohaterów tragedii Wiliama Szekspira ,,Romeo i Julia”. Był krewnym księcia Escalusa oraz najlepszym, najwierniejszym i tak naprawdę jedynym przyjacielem głównego bohatera, Romea. Prawdopodobnie urodził się i wychował w Weronie, był starszy od Romea, dlatego ten tak bardzo cenił przyjaźń z nim oraz otrzymywane od niego rady. Merkucjo oznaczał się błyskotliwością, elokwencją oraz niesamowitym poczuciem humoru.  Imię jego pochodzi prawdopodobnie od angielskiego słowa mercurial, co w wolnym tłumaczeniu oznacza osobę żywą, ruchliwą i impulsywną. Taką postacią był właśnie nasz bohater.

Ponadto bardzo pragmatycznie i realistycznie patrzył na życie, ubolewał nad marzycielami, nieprzystosowanymi do życia, jak jego przyjaciel – Romeo. Merkucja cechują bardzo dowcipne, błyskotliwe wypowiedzi. Humor nigdy go nie opuszczał, zawsze był wesół, skory do zabawnych uwag na każdy temat i na temat każdego. Śmiał się bowiem z Tybalta, którego nazywał ,,dusiszczurem” oraz ,,kocikrólem”. Nie oszczędził także Romea, którego miłosne uniesienia oraz zakochane westchnienia komentował w złośliwy, szyderczy sposób. Nawet pojedynek traktował jak zabawę. Z duża dozą ironii i dowcipu traktował pogróżki i ostrzeżenia Tybalta, co doprowadziło Merkucja do śmierci. Ginie z rąk Tybalta, broniąc jednak honoru przyjaciela, ten bowiem odmówił walki, czym naraził się na hańbę. Nawet w chwili śmierci bohater zachowuje pogodę ducha i rzuca na Montecchich i Capulettich klątwę:

,,Zaraza na obydwa wasze domy!”.

 hociaż można sądzić, iż Merkucjo był lekkoduchem, który niczego nie traktował na poważnie – życia, pogróżek, nawet śmierci – to jednego nie można mu odmówić, bycia dobrym, jeżeli nie najlepszym przyjacielem. W obronie godności przyjaciela oddaje to, co ma najcenniejsze, własne życie. Myślę, że taki przyjaciel to prawdziwy skarb, na który zasługuje każdy bez wyjątku. Często jednak doceniamy przyjaciół po fakcie, kiedy nie ma ich już wśród żywych.