Sofokles „Antygona” - tragizm Antygony i Kreona. Porównanie

Antygona i Kreon są bohaterami tragedii antycznej napisanej przez Sofoklesa. Historie tych postaci można uznać za dramatyczne, choć znacznie różnią się od siebie.

Losy dziewczyny i króla splatały się ze sobą. Decyzje podjęte przez jedną osobą miały ogromny wpływ na życie drugiej. Kreon był władcą Teb, który zakazał Antygonie pochowania brata, ponieważ był on uważany za zdrajcę. Bohaterka sprzeciwiła się woli króla i zorganizowała pogrzeb. Miała ku temu swoje powody. Nie wyobrażała sobie, że członek jej rodziny ma spocząć w ziemi bez ostatniego sakramentu. Uważała, że prawo pochodzące od bogów jest najważniejsze, a nie grzebiąc brata wystąpiłaby przeciwko najwyższym siłom. Kreon oburzony brakiem posłuszeństwa postanowił skazać winowajczynię na śmierć. On także miał swoje racje. Jako władca musiał dbać o porządek i szacunek wobec siebie. Nie chcąc by inni ludzie posądzili go o niekonsekwencję podjął decyzje o ukaraniu Antygony. Jego syn Hajmon był narzeczonym dziewczyny i błagał ojca o litość. Również inni jego pomocnicy próbowali namówić go do zmiany zdania. W końcu Kreon uległ i wydał oświadczenie o ułaskawieniu. Niestety, było już za późno. Wieść nie dotarła na czas, a upokorzona Antygona odebrała sobie życie.

Bez wątpienia zarówno dziewczyna, jak i król byli postaciami tragicznymi. Ale ich trudne życiowe sytuacje nieco się od siebie różniły. Nad Antygoną ciążyło fatum, a jej przeznaczeniem była śmierć. Gdyby nie pochowała brata wystąpiłaby przeciw bogom. Ale urządzając pogrzeb naraziła się Kreonowi, który reprezentował prawo ziemskie. Każda podjęta decyzja i tak byłaby tragiczna w skutkach. Natomiast Kreon skazując dziewczynę na śmierć odebrał swojemu synowi szansą na szczęście, ponieważ Hajmon bardzo kochał Antygonę. Wydaje się, że król także znalazł się w trudnej sytuacji. Nie każąc winnej pokazałby społeczeństwu swoje pobłażanie i brak konsekwencji. Z drugiej strony wydając taki wyrok przyczynił się do samobójstwa młodej kobiety. Tragizm Kreona i Antygony jest inny, ale ma wspólną cechę. Bohaterowie znaleźli się w sytuacjach niemal bez wyjścia, gdzie każdy krok i czyn mogłyby się okazać niewłaściwymi i złymi.

Antygona odebrała sobie życie, natomiast władca Teb pozostał sam. Także i jego żona popełniła samobójstwo, nie mogąc znieść decyzji męża i tego, że jej syn stracił przyszłą żonę. Nękany wyrzutami sumienia król nigdy już nie zaznał spokoju. Dziewczyna zaś nie dostała szansy na długie i szczęśliwe życie przy boku ukochanej osoby. Bohaterowie lektury są postaciami tragicznymi, ponieważ nie potrafili odnaleźć równowagi i zasady złotego środka. Własne przekonania były dla nich najważniejsze i to one stanowiły motywację działań. Antygona jest postacią tragiczną, bo sprzeciwiła się prawu ziemskiego, wierząc i obawiając się prawa boskiego. Kreon zaś przez podjętą decyzję stracił żonę, syna, a może również szacunek swego ludu.