Stanisław Przybyszewski - charakterystyka twórczości

Stanisław Przybyszewski już za życia stał się legendą. Ten skandalista i prowokator był jedną z ciekawszych figur w Młodej Polsce. Podobnie jak jego życie, tak i twórczość była niezwykle burzliwa i oryginalna. Przybyszewski zwany był ,,wielkim demoralizatorem”, mówiono o nim ,,upady Belzebub”, ,,artysta życia”, ,,kapłan negacji”, ,,nowy Mesjasz literatury”. To najbardziej interesująca postać niemieckiego fine de silce, która cieszyła się większą sławą u naszych zachodnich sąsiadów, aniżeli w rodzimym kraju.

Studia w Berlinie pozwoliły mu zetknąć się z wybitnymi przedstawicielami ówczesnej literatury i sztuki, m.in. Strindbergiem czy Munchem. Jego pierwszy utwór to napisane w języku niemieckim studium pt. ,,Z psychologii jednostki twórczej” wydane w 1891r. poświęcone w całości Nietzschemu, Chopinowi i Hanssonowi. W latach 1893 - 1897 powstają poematy prozą: ,,De profundis”, ,,Totenmesse”, ,,Vigilien”, powieści ,,Dzieci szatana”, ,,Homo sapiens” oraz esej ,,Synagoga szatana”- wszystkie teksty napisane zostały w j. niemieckim i dopiero w kraju przetłumaczone na polski. Będąc redaktorem krakowskiego ,,Życia” poeta wydał najsłynniejszy artykuł programowy...