Wanda Chotomska - wiersze dla dzieci - opracowanie ogólne

Twórczość pisarska Wandy Chotomskiej obejmuje zakres opowiadań, wierszy, bajek i ich scenariuszy oraz widowisk dla dzieci.

Jej działalność poetycka zawarta jest w następujących tomach wierszy (chronologicznie): „Wiersze pod psem” (1959), „Dwunastu panów” (1960), „Kaczka-tłumaczka” (1968), „Siedem księżyców” (1970), „Dla każdego coś śmiesznego” (1971), „Dlaczego cielę ogonem miele” (1973), „Tańce polskie” (1981), „Remanent” (1985); „Kram z literami” (1987), „Wiersze dla dzieci” (1997), „Wanda Chotomska dla najmłodszych” (2000).

Wiersze Chotomskiej emanują atmosferą ciepła. Poetka często stosuje zabawne figury, by wzmocnić pozytywny przekaz. Ukazywane przez nią obrazy mają zawsze podwójne znaczenie; prócz rozrywki służą również dydaktyce i wychowaniu w obecności odpowiednich wartości.

Wiersz „Brązowa piosenka” ma bardzo regularny rytm, sprawiający wrażenie skandowania lub właśnie śpiewu. Wymienia w nim Chotomska wiele miłych dla dzieci rzeczy w kolorze brązowym (jak szczenięta, nowe buty czy czekolada). Ma to (jak wiele z wierszy autorki) także wymiar dydaktyczny: dla dzieci na pewnym etapie rozwoju ważna jest umiejętność nazywania poszczególnych kolorów.

Wiersz „Czy tutaj mieszka królewna Śnieżka?” także posiada aspekt dydaktyczny. Na przykładzie znanej wszystkim historii królewny Śnieżki autorka poucza, że dzieci zawsze powinny słuchać starszych, ponieważ ich samowolne działania często mogą znaleźć smutne zakończenie - tak, jak w historii królewny, która została otruta przez złą macochę, ponieważ nie posłuchała zaleceń krasnoludków.

W wierszu „Kolęda” buduje Chotomska wizję patriotyzmu, mieszając ze sobą pojęcia rodziny, świąt Bożego Narodzenia i śpiewania kolęd oraz muzyki Chopina. W ten sposób edukuje najmłodszych w zakresie miłości ojczyzny - spalając skojarzenia ciepła rodzinnego domu z pojęciami narodowego dorobku kulturowego.

Wiersz „Najlepiej razem” opisuje zalety przyjaźni. Językiem zrozumiałym nawet dla najmłodszych wykazuje, że zawsze lepiej jest przebywać w towarzystwie innych, niż samotnie. Jednocześnie uczy dzieci zasad przebywania w społeczeństwie.