Symboliczne znaczenie latarni w utworze „Latarnik” Henryka Sienkiewicza

Odwołując się do teorii sokoła sformułowanej w 1871 roku przez niemieckiego pisarza Paula Heyse, dostrzegamy w noweli „Latarnik” istnienie sokoła noweli, jakim jest latarnia. Heyse w swojej teorii zaznaczył, iż można wyróżnić taki rodzaj noweli, której akcja utworu opiera się na centralnym motywie. Istnienie takiego motywu autor noweli zazwyczaj sugeruje już w samym tytule noweli.

Latarnia morska w powszechnym znaczeniu to charakterystyczna wieża umieszczona na brzegu morza lub oceanu. Wysyła ona znaki świetlne, by w nocy lub mgle wskazać drogę zagubionym na wodzie statkom. Osobą obsługującą latarnię jest latarnik. 

W noweli Henryka Sienkiewicza, głównego bohatera możemy porównać do „zagubionego statku”. Skawiński przez czterdzieści lat życia poszukiwał swojego miejsca na ziemi. W tym celu zjechał prawie cały świat. Podejmował się każdej pracy, jaką mu proponowano. Służył na wielorybniku, był poszukiwaczem diamentów w Australii, strzelcem rządowym w Indiach Wschodnich, założył farmę w Kalifornii, pływał po Amazonce, pracował w warsztacie kowalskim w Helenie w stanie Arkansas oraz był właścicielem fabryki cygar na Kubie. Jednak w żadnym z tych zajęć nie zaznał szczęścia. Jak twierdził Skawiński, „jakaś...