Nowy świat, ale czy wspaniały? - rozprawka na podstawie książki Aldousa Huxleya

Świat wykreowany w książce Aldousa Huxleya wydaje się być miejscem idealnym. Niemal całe społeczeństwo odczuwa w nim tylko i wyłącznie zadowolenie. Jednak czy ta nowa rzeczywistość jest naprawdę taka wspaniała?

Jako potwierdzenie tego stwierdzenia można uznać fakt, że w czasach Ery Forda niemal zupełnie udało się wyplenić biedę, wojny i inne cierpienia związane z ludzką egzystencją. Wszyscy obywatele wspaniałego świata żyją w szczęściu, a każdy swój problem mogą rozwiązać dzięki odpowiedniej porcji somy. Wysoko rozwinięta technika wprowadza cały szereg udogodnień, które sprawiają, że ludzie nie muszą przejmować się codziennymi problemami – takimi jak jedzenie i ubrania. Każdy mieszkaniec nowego świata zapewnione ma dostatnie i szczęśliwe życie. Oczywiście w zamian musi wykonywać pracę, do jakiej był predestynowany. Jednakże, dzięki indoktrynacji, nawet ludzie pełniący najtrudniejsze obowiązki czują się zadowoleni i nie dążą do jakichkolwiek zmian. Wszystko to prowadzi do rzeczywistości, w której nie ma przestępczości, każdy może zapewnić sobie odpowiednie rozrywki, a ludzie żyją w zgodzie.

Jednak kiedy przyjrzymy się temu obrazowi nieco bliżej, możemy dostrzec pewne niedociągnięcia. Oczywiście nie są one widoczne z perspektywy mieszkańca nowego świata, gdyż został on odpowiednio przystosowany do pełnionej roli. Szczególnie rażący jest fakt, że z opisanego przez Huxleya miejsca wyeliminowano wolność, indywidualność, sztukę, miłość i inne wartości, znane współczesnemu człowiekowi. To co nadaje sens naszemu życiu, nie istnieje w realiach nowego świata. Szczęście opiera się na braku świadomości. Ludzie po prostu nie wiedzą, że mogliby wybrać inną drogę. Są przekonani o słuszności tego, do czego zostali wyhodowani. Nikt nie pisze własnej historii, wszystko odbywa się według schematycznego scenariusza, który wpajany jest już płodom. Regulatorem nastrojów jest soma – narkotyk pozwalający ludziom pogrążyć się w absolutnym szczęściu. Dozowanie tego specyfiku pozwala zająć obywateli, by nie szukali innych zajęć. Szczególną rolę pełni ona w życiu niższych warstw – epsilonów i gam. Mieszkańcy nowego świata nie znają innych stanów duszy niż szczęście. Dlatego można podejrzewać, że nie umieją należycie rozkoszować się swoją sytuacją. Natomiast owo szczęście jest tworem sztucznym, osiąganym nie poprzez swoje działania, ale dawanym odgórnie dla świętego spokoju.

Osobiście uważam, że miejsce opisane przez Huxleya nie jest wspaniałe. Z perspektywy człowieka współczesnego trudno uznać trwanie w permanentnej nieświadomości za spełnienie marzeń. Świat pozbawiony prawdziwych uczuć i emocji, niedający możliwości wyboru, niepozwalający na głoszenie swoich poglądów i ograniczający wolność, wydaje mi się miejscem przerażającym. Zapewne gdybym został wyhodowany w jednym z Ośrodków Rozrodu i Warunkowania, umiałbym docenić uroki nowego, wspaniałego świata.