Wisława Szymborska „Przypowieść” - interpretacja i analiza wiersza

Krótki tekst Wisławy Szymborskiej „Przypowieść” zaliczany jest przez wielu do poezji, lecz bardzo silnie oscyluje on w kierunku prozy.

„Przypowieść” podejmuje bardzo często spotykany motyw rozbitka na bezludnej wyspie, więc samotności człowieka wobec siebi i świata. To typ człowieka wyalienowanego nie tylko w sposób fizyczny, ale też psychiczny. Rozbitek ten wrzuca w morze butelkę z listem - wołanie o pomoc. Butelka zostaje znaleziona przez rybaków. I tu pojawia się problem - okazuje się, że wezwanie rozbitka nie ma ani daty, ani określenia miejsca, w którym się znajduje.

Opowiastka Szymborskiej może być odczytana jako metafora życia każdego człowieka. Każdy z nas jest w pewnym sensie rozbitkiem na bezludnej wyspie, a raczej: każdy z nas może stać się takim rozbitkiem. Każdy jest w jakiś sposób zagubiony w świecie pełnym innych ludzi i tak naprawdę tylko od nas zależy, czy zostaniemy „rozbitkami”.

Rybacy z całą pewnością popłynęliby nieszczęśnikowi na pomoc, gdyby mieli choć cień złudzenia, że są w stanie go znaleźć. Jednak brak podstawowych informacji zniechęcił ich - nie wiedzieli, jak długo butelka pływała w oceanie ani skąd mogła przypłynąć. Od nas bowiem zależy, czy dopuścimy do siebie innych ludzi.