Homer „Iliada” - charakterystyka Hektora

Hektor – obok Achillesa – jest jednym z głównych bohaterów napisanego przez Homera eposu heroicznego, „Iliady”. Dzieło to opisujące fragmenty wojny trojańskiej, skupia się przede wszystkim na gniewie Achillesa, jednak nie pomija osoby Hektora, który jest postacią zdecydowanie pozytywną.

Hektor był dzieckiem Priama i Hekate, ze względu na swoje przymioty został także faworytem boga piękna i światła – Apolla. Już ten fakt wiele mówi nam o cechach charakteru młodego bohatera – Apollo mógł przecież upodobać sobie tylko mężczyznę prawego i honorowego.

Często zestawia się cechy charakteru Hektora z przymiotami jego wroga – Achillesa. Ten ostatni, wojownik zachwycający dziewczęcą niemal urodą oraz delikatnymi rysami, był jednocześnie mściwy, porywczy i okrutny. Hektor jest natomiast przedstawiany jako mężczyzna bez skazy oraz wzór cnót idealnego starożytnego wojownika. Jego rysy są męskie, budowa ciała atletyczna, jego samego cechuje zaś opanowanie i spokój.

W kodeksie wzorcowego bohatera starożytnego jedno z głównych miejsc zajmuje miłość do rodziny. Hektor funkcjonuje w legendach jako idealny mąż i ojciec, chociaż losy jego najbliższych nie były najszczęśliwsze. Jego żona, Andromacha, została niewolnicą Neoptolemosa – syna Achillesa. Koleje życia synka pary – Astyanaksa – również były tragiczne. Został on zrzucony z murów miejskich przez Odyseusza.

Punktem kulminacyjnym eposu jest pojedynek Hektora z Achillesem. Musiało dojść do niego, gdyż syn Priama w bitwie zabił przyjaciela Achillesa – Patroklesa, następnie zaś ściągnął z niego zbroję i pozostawił przegranego na polu bitwy. Rozzłoszczony heros wyzwał więc wroga na pojedynek.

Hektor wiedział, że Achilles jest bardzo niebezpiecznym wojownikiem, a w gniewie może się stać nieobliczalny. Dlatego w przypływie strachu chciał uciec z pola walki. Jednak jego zdrowy rozsądek oraz świadomość powinności wojownika powstrzymały go przed tym haniebnym czynem. Mężczyzna zawrócił i mężnie stanął oko w oko ze swoim wrogiem, mimo iż wiedział, że jego szanse w walce z rozwścieczonym herosem są bliskie zeru. Przed walką Hektor poprosił Achillesa o przebaczenie i wyrozumiałość, jednak słowa mężczyzny spotkały się tylko z obelżywym śmiechem wroga.

Bitwa rzeczywiście rozstrzygnęła się na korzyść Achillesa. Pokonał on swojego przeciwnika, który przed śmiercią zdołał jeszcze poprosić oprawcę o godne potraktowanie jego ciała. Dla starożytnych Greków nie było bowiem większe hańby od zwłok pozostawionych po śmierci bez pochówku. Jednak wściekły heros nie dość, że znieważył prośbę wojownika, dodatkowo przywiązał jego ciało do rydwanu i ciągnął dookoła murów miasta. Na koniec pozostawił je dzikim zwierzętom do rozszarpania.

Jak widać na powyższych przykładach, Hektor nie cofał się przed niebezpieczeństwem nawet wtedy, kiedy było to zagrożenie śmiertelne. Potrafił także docenić wroga. Przed samą śmiercią przyznał Achillesowi, iż ten jest bardzo dobrym wojownikiem.

Dla patriotów najważniejszą wartością powinna być ojczyzna. Dlatego mimo świadomości, że zostawi żonę i osieroci małego synka, Hektor stanął do walki z Achillesem. „Iliada” przedstawia tego bohatera jako człowieka szlachetnego, o silnym kręgosłupie moralnym i zdolnego do poświęceń. Był on wzorową głową rodziny, kochał swojego ojca Priama i nie wahał się oddać życie za swoją ojczyznę.

Nie kierował się impulsem, ale dokładnie rozważał każdy swój ruch tak, aby nie wyrządzić nikomu niepotrzebnej szkody. Taka altruistyczna postawa stawia go w szeregu z najodważniejszymi i najbardziej pozytywnymi bohaterami, jakich znamy z kart historii starożytnej Grecji.