Leopold Staff „Harmonia” - interpretacja i analiza

Wiersz ten porusza problem ludzkiego życia oraz przemijania. Staff w swojej twórczości wiele uwagi poświęcił temu zagadnieniu. Rozumiał doskonale istotę człowieczej egzystencji i zdawał sobie sprawę, że nawet najpiękniejsze rzeczy kiedyś się skończą.

Utwór ma dosyć regularną budowę. Składa się z dwóch krótkich strofek. Każda z nich posiada cztery wersy. Możemy odnaleźć w nich rymy dokładne, naprzemienne ( abab), np. „ obrończy - kończy”, „ minie - Apollinie”. W wierszu można zauważyć wiele symboli. Pory roku stanowią metaforyczne ukazanie poszczególnych etapów życia, a stany pogody są po prostu momentami w ludzkiej egzystencji.

Podmiot liryczny znajduje się w sytuacji głębokiej refleksji nad życiem. Wspomina swoje losy, rozważa historię. Doskonale pamięta, że jego codzienność bywała różna. Zdarzały się piękne, wspaniałe momenty, kiedy nie musiał się niczego obawiać. Wtedy to cieszył się życiem i czerpał z niego pełnymi garściami. Takie chwile nazywa w wierszu „wielkimi pogodami”. Ale zdarzały się także „chmurne niewczasy”. Możemy domyślać się, iż były to smutne, ciężkie chwile, które wymagały od podmiotu siły oraz hartu ducha. Utwór ukazuje nam poetę u końca swojego życia, o czym świadczą wyrażenia, iż wszystko musi się skończyć. Bez względu na ilość dobrych i złych momentów, kiedyś nadejdzie kres naszej egzystencji. Także i w drugiej strofie odnajdujemy stwierdzenia, które potwierdzają hipotezę o starości podmiotu lirycznego. „ Zgasło lato i jesień wnet minie”- Staff zastosował tutaj metaforykę oraz symbolikę pór roku. Każda z nich odpowiada innemu etapowi życia. Jesień to starość, okres, kiedy człowiek przygotowuje się do odejścia. Natomiast zima to śmierć, ostatnia człowieczka droga. Podmiot liryczny znajduje się właśnie w takim momencie życie, wie, iż niedługo przeminie, zniknie. Nie zachowuje się jednak jak udręczony, nieszczęśliwy starzec, który z paniką oczekuje ostatniego tchnienia. Osoba mówiąca w wierszu jest niezwykle mądra, rozumie los i jego powinność. Doskonale wie, że każdy człowiek kiedyś umrze, podobnie jak każdy doświadczać wielkiej pogody i chmurnych czasów. Takie etapy są wpisane w ludzką egzystencje, nie można tego zmienić. Podmiot liryczny w ostatnich wersach ujawnia nam się jako poeta, który od Apolla otrzymał lutnię. Dzięki niej rozumie tak wiele i potrafi pogodzić sprzeczności życia. Jego artystyczna dusza pozwala mu zrozumieć, że świat taki już jest, raz dobry, raz zły. A śmierć dopadnie każdego.

Uważam, że Staff nadał swojemu utworowi taki tytuł, ponieważ chciał ukazać swoją pokorę i zrozumienie wobec losu. Pokazuje tym samym, że zło i dobro , śmierć i życie stanowią harmonię, niezbędną w życiu ludzkim. Człowiek powinien doświadczyć wszystkiego, ale lepiej ogarnąć swoje skomplikowane bytowanie.