Emil Zola „Germinal” - charakterystyka głównych bohaterów

Emil Zola jest francuskim pisarzem tworzącym w XIX wieku. Początkowa fascynacja romantyzmem przerodziła się u pisarza w tendencje naturalistyczne. Zola jest uważany za najważniejszego teoretyka europejskiego naturalizmu. Nurt ten charakteryzuje się odwagą w opisywaniu brutalnych scen zaczerpniętych z rzeczywistości – naturaliści nie omijali trudnych tematów, pokazywali okropne warunki mieszkaniowe, niebezpieczeństwa grożące robotnikom w miejscu pracy, rozwiązłość obyczajowa, brak wpływu na wychowanie i ukształtowanie następnego pokolenia. Powieści Emila Zoli układają się w cykl „Rougon-Macquartowie” - „Germinal” również się do niego zalicza. Został uznany, zarówno przez autora, jak i krytyków, za najlepszą pozycję z cyklu. Książkę „Germinal” możemy określić jako powieść  pokazującą robotniczą rewolucję oraz uwydatniającą przyczyny i skutki buntu.

Głównym bohaterem powieści jest Stefan. Przybywa on do pracy w kopalni Le Voreux do małej miejscowości na południu Francji. Stefan jest osobą empatyczną i wrażliwą - przeraża go nędza górników, trudne warunki pracy w kopalni. Ponadto jest podatny na wpływy innych osób. Jako osoba łatwowierna szybko fascynuje się ideałami socjalizmu wpojonymi mu przez kolegę Suwarina, rosyjskiego anarchistę. Stefan cieszy się poważaniem i przyjaźnią kolegów, jednak w najważniejszym momencie nie potrafi wykazać się zdolnościami przywódczymi. Jest porywczy, a jednocześnie nieśmiały, długo nie potrafi się zdobyć na wyznanie miłości Katarzynie. Przy postaci Katarzyny Zola zwrócił uwagę na problem rozwiązłości obyczajowej i dzieci, które bardzo wcześnie rozpoczynały życie seksualne.  Po tragedii w kopalni Stefan jest jedną z osób ocalonych przez akcję ratunkową (na dole umiera ukochana). Rezygnuje z pracy w kopalni, jednak odchodzi pełen wiary w słuszność sprawy, w ostateczne zwycięstwo robotników.

Bohaterami drugoplanowymi jest rodzina Maheu. Na łamach powieści zostają opisane losy tej rodziny i jej sąsiadów, którzy żyją bardzo biednie i skromnie. Dziadek jest górnikiem, w kopalni pracują od świtu do zmierzchu rodzice. Mimo to nieustannie brakuje pieniędzy na jedzenie i środki do życia, a panująca nędza zmusza do pracy zarobkowej dzieci: Jędrka i Katarzynę. Praca w kopalni wiązała się z licznymi niebezpieczeństwami, jednak nikt nie dąży do poprawy warunków panujących na dole.