Komizm w „Ślubach panieńskich” - rozwiń temat, omów rodzaje komizmu występujące w dramacie

Komedia intrygi, jaką są „Śluby panieńskie” Aleksandra Fredry zawiera sobie wszystkie rodzaje komizmu: postaci, słowny i sytuacyjny.

Komizm postaci opiera się na przerysowaniu i wyostrzeniu zabawnych cech u wszystkich bohaterów. Mamy więc Radosta, który chce być surowy i wymagający wobec Gustawa, jednakże za bardzo go kocha i dlatego pozwala mu na nadmierną swawolę. Nie jest zdecydowany w działaniu wobec niego, wierzy każdemu jego słowu, przez co młody chłopak lekceważy jego zakazy. Mamy także Albina, który stanowi parodię nieszczęśliwego kochanka. Wiecznie smutny, melancholijny, zalewający się potokiem łez z powodu miłości do Klary, stanowi karykaturalny obraz mężczyzny zakochanego. Mamy i Klarę, młodziutką zbuntowaną dziewczynę, która woli umrzeć, niż wyjść za mąż, dlatego to ona jest pomysłodawczynią ślubów zawartych między nią a Anielą. Jest bardzo sprytna i wygadana, wie, co należy robić, by zniechęcić do siebie Radosta, który rzekomo ma zamiar pojąć ją za żonę, reaguje jednak w sposób nieco histeryczny, czym wzbudza w nas śmiech.

Komizm słowny opiera się przede wszystkim na zabawnych wypowiedziach bohaterów, w których znaczenia słów i intencji są poprzekręcane, co sprawia, że wydarzenia w utworze toczą się przez to innym torem, a intryga komplikuje się z każdą sceną.

Najważniejszy rodzaj komizmu w „Ślubach panieńskich” to jednak komizm sytuacyjny. Komedia intrygi opiera się na spiętrzaniu i zagmatwaniu wątków, której prowodyrem jest Gustaw. To on obmyśla plan zdobycia Anieli i proponuje włączenie się do niego Albinowi w celu rozkochania w sobie Klary i przez to zerwania przez dziewczęta ślubów. Działania, jakie podejmują młodzieńcy, prowadzą do zamierzonych i niezamierzonych nieporozumień, jednakże cel zostaje w końcu osiągnięty, a dodatkowo Gustaw, początkowo niechętny idei małżeństwa z Anielą, w rezultacie naprawdę się w niej zakochuje. Jeśli chodzi o konkretne sceny, warto przytoczyć tu choćby pierwszą scenę całego utworu, w której Radost chce porozmawiać z Guciem, podczas gdy chłopie nie wrócił do domu z nocnej hulanki.

Służący Jan stara się za wszelką cenę odwieść Radosta od pomysłu wejścia do jego pokoju, doskonale zdając sobie sprawę, że Gustawa tam nie ma, lecz uparcie twierdząc, że młodzieniec śpi. Prawda wychodzi na jaw, gdy chwile potem Gucio osobiście wchodzi do domu… przez okno. Inną sceną godną uwagi jest rozmowa między Radostem i Klarą, w której dziewczyna przekonana, że wuj Gustawa chce ją poślubić, broni się przed tym za wszelką cenę, podkreślając niemal w każdym zdaniu, jak okropną zamierza być żoną dla ewentualnego małżonka. Jej wypowiedzi potęgują komizm sytuacji z każdym kolejnym wypowiadanym zdaniem.

Komizm w utworze zastosowany jest z pewnym wyrafinowaniem i kunsztem, które to cechy możemy spotkać w każdej z komedii Fredry.