„Dobra pani” Elizy Orzeszkowej - list Helenki do Pani Eweliny

„Dobra pani” to nowela Elizy Orzeszkowej, opowiadająca o samolubnej i egoistycznej kobiecie, znudzonej swoją samotnością. Pani Ewelina Krzycka wybiera sobie coraz to nowe obiekty miłości, które po pewnym czasie porzuca, kiedy jej się nudzą. „Dobra pani” miała już ulubioną papugę, pieska, a pewnego dnia postanowiła wziąć pod opiekę małą dziewczynkę z ubogiego domu. Hela trafiła do niej, kiedy miała pięć lat, ale po upływie trzech kolejnych Krzycka oddała ją z powrotem do biednych krewnych, bo dorastające dziecko nie było już tak słodkie i sprawiało coraz więcej problemów. Helenka nie mogła przyzwyczaić się do biedy i odtrącenia. Nie mogła jeść, chudła i marniała w oczach. Gdyby zechciała napisać do pani Eweliny list, mógłby mieć następującą treść:

Kochana pani Ewelino!

Bardzo tęsknię za Panią i za Pani domem, Czernisią i pieskiem Elfem. Nie mogę przywyknąć do rodziny, z którą teraz mieszkam. Jest tu bardzo biednie, nie ma takich ładnych pokoi i mebli jak u Pani. Nie ma też takich wykwintnych potraw. Jest mi zimno i smutno, dzieci dokuczają mi bardzo.

Chciałabym wrócić do domu i znowu bawić się z Panią, przymierzać ładne stroje, grać na fortepianie i bawić się z Elfem. Proszę, niech Pani mnie zabierze do siebie. Będę grzeczna i postaram się Pani nie przeszkadzać. Bardzo za Panią tęsknię, za pięknym, jasnym domem, swoim pokojem, naszymi zabawami. Bardzo tęsknię za ogrodem, w którym bawiłam się z Panią i z Elfem. Chciałabym też znowu pojechać zagranicę, uczyć się śpiewu i francuskiego. Ciągle pamiętam lekcje gry na fortepianie i piosenki, których mnie Pani nauczyła. Moje ubranka zniszczyły się już. Chciałabym mieć nowe, dlatego proszę po mnie przyjechać i zabrać mnie do domu.

Chciałabym, by było tak jak dawniej, byśmy mogły razem się bawić, bym mogła spać koło Pani w łóżku, przytulać się do Pani i spędzać z Panią czas. Bardzo mi tego brakuje, tu gdzie teraz jestem, nikt nie traktuje mnie tak jak pani. Wszyscy zajęci są swoimi sprawami, a dzieci nie lubią mnie i  śmieją się ze mnie. Nie mam swojego pokoju, a w domu jest brudno i szaro. Nikt mnie nie kocha, dlatego bardzo za Panią tęsknię i chciałabym zamieszkać u Pani. Cały czas myślę o tym, jak wesoło spędzaliśmy czas, o pięknym ogrodzie, moim pokoju, ładnych ubraniach i wspólnych zabawach. Bardzo podobało mi się we Włoszech, to taki piękny kraj, śliczne morze. Chciałabym tam z Panią jeszcze pojechać. Obiecuję, że nie będę już taka kapryśna i nieznośna, będę Pani pomagać i we wszystkim słuchać. Proszę mnie tylko zabrać do domu. Chcę znowu być Pani Helenką.