Maria Kuncewiczowa „Cudzoziemka” - bohaterowie. Charakterystyka

Róża Żabczyńska – główna bohaterka powieści psychologicznej Marii Kuncewiczowej. Wiekowa, ale bardzo dbająca o swój wygląd kobieta, żywa, energiczna, budząca postrach wśród rodziny, przyjaciół czy przypadkowo poznanych ludzi. Bohaterka posługiwała się dwoma imionami: dla jednych była Różą, z imieniem tym wiązała bardzo szczęśliwe wspomnienia z dzieciństwa. Imię Ewa natomiast nadała jej ciotka, która uznała, że imię Róża jest zbyt żydowskie, ponadto bohaterka z tym imieniem wiązała drugą część swojego życia, pełnego żalu, niepowodzeń, utraconych nadziei i niespełnionych marzeń.

Róża nie miała łatwego życia, od zawsze bowiem czuła się jak ,,cudzoziemka”, zawsze czuła się wyobcowana, nigdzie nie czuła się u siebie. Kiedy przebywała w Rosji, nazywano ją ,,Polaczką”, gdyż jej ojciec był Polakiem, kiedy natomiast w wieku szesnastu lat przeprowadziła się do Polski, uważano ją za Rosjankę lub Żydówkę, ze względu na śniadą cerę i wschodni akcent. Charakter głównej bohaterki określiły dwa ważne w jej życiu wydarzenia. Pierwsze, to przeżyty w młodości zawód miłosny, drugi to niemożność spełnienia artystycznych ambicji. Ponieważ dusza artystki nigdy w niej nie umarła, gardziła zwyczajnymi, przyziemnymi sprawami, najważniejsza była dla niej muzyka, sztuka, piękno, zapach. Róża potrafiła być bardzo serdeczna, czarująca i ujmująca, często jednak była kapryśna, pogardliwa, nawet dla najbliższych osób, szczera aż do bólu. Uważała, że wszystko potrafi zrobić lepiej, niż inni, zawsze pracowita, perfekcyjna i dokładna. W ostatnim dniu swego życia dokonuje się w niej przemiana, bohaterka staje się miła, wyrozumiała, dowcipna. Prosi o wybaczenie za zło i pogardę, której dopuszczała się przez całe swoje życie w stosunku do innych. 

Adam – mąż głównej bohaterki, Róży. Człowiek nad wyraz spokojny, opanowany, mało ambitny. To żona zmuszała go do cięższej pracy i starania się o lepsze posady. Bardzo kochał Róże, mimo iż ta odnosiła się do niego z dużym dystansem i rezerwą. Nie potrafił się jej przeciwstawić, nie zaoponował nawet, kiedy córka zaczęła studia muzyczne, chociaż się z tym nie zgadzał. Całe swe życie podporządkował żonie, która nie była w stanie odwzajemnić jego uczucia. 

Marta – córka Róży i Adama. Prawie całe swoje życie walczyła o uczucie i miłość matki, która ją zaniedbywała, gdyż ta była dla niej ciężarem. Dopiero kiedy Marta zaczęła interesować się muzyką, Róża zbliżyła się do córki. Marta jednak, nawet będąc już dorosłą kobieta, obawiała się zdania matki. W dzieciństwie Róża często była dla niej szorstka, cierpka, bardzo krytyczna. Z całą pewnością po matce odziedziczyła talent muzyczny, po ojcu natomiast realistyczne nastawienie do świata oraz skrytą i prostolinijną osobowość.