Czego mógłby się nauczyć współczesny człowiek od ludzi średniowiecza?

Na ukształtowanie średniowiecznych wzorców osobowych miały wpływ trzy pojęcia: średniowieczny uniwersalizm, który polegał na dążeniu do ujednolicenia całości życia społecznego, politycznego i kulturalnego epoki, dominacja religii oraz umocnienie się ustroju feudalnego. 

Owe wzorce osobowe, po dziś dzień stanowią postaci godne naśladowania, a należały do nich: ideał władcy, ideał świętego i ascety oraz ideał rycerza. Ideał władcy, pomimo upłynięcia kilkunastu wieków, nadal jest aktualny i współcześni monarchowie mogliby wiele zaczerpnąć ze średniowiecznych ideałów sprawowania władzy. Ówcześni władcy cechowali się odwagą, męstwem, mądrością, wiernością wobec Boga, wobec samego siebie, wierzyli w sprawiedliwość oraz troszczyli się o poddanych. Dzisiejszy ideał władcy odbiega od średniowiecznych standardów. Ideał świętego im ascety określał w wiekach średnich reguły życia pobożnego człowieka, który poprzez pokutę, cierpienie, ubóstwo oraz dobre uczynki przygotowywał się do śmierci, która miała być dla niego przepustką do życia wiecznego w niebie. Ascecie cały czas towarzyszyła maksyma ,,memento mori”, czyli osoba taka cały czas pamiętała o czekającej ją śmierci, żyła więc tak, by być na nią najlepiej przygotowaną. Dzisiaj, pomimo deklaracji 80% społeczeństwa odnośnie bycia katolikiem, zasady, które wyznawali średniowieczni asceci, są im obce. Niewielu katolików myśli o śmierci, o życiu wiecznym. 

Dla większości ważniejsze jest życie doczesne, ziemskie, pełne wygód i przyjemności. Idealny rycerz natomiast cechował się ogromną odwagą, był bohaterski, honorowy i waleczny. Wierny wobec przyjaciół, za których gotów był oddać swe życie, oraz damie swojego serca, za którą poszedłby w przysłowiowy ogień. 

Zasady panujące w średniowieczu były bardzo proste, jakże jednak trudne do wykonania i utrzymania. Mimo to niewielu było śmiałków, którzy splamili swój honor niecnym czynem, zdradzili Boga, władcę czy wybrankę serca. W dzisiejszych czasach niestety takie przypadki zdarzają się nagminnie. Może więc warto byłoby choć na chwilę cofnąć czas i zaczerpnąć trochę zasad panujących między V a XV wiekiem.