Szatan - kim jest Szatan? Definicja, historia, działanie. Szatan w Biblii

Szatan na początku był jednym z aniołów znajdujących się po stronie Boga. Tak jak każda istota, obdarzony był wolną wolą, którą wykorzystał, by sprzeciwić się swojemu Stwórcy.

Pycha była jednym z największych grzechów Szatana i to ona skłoniła go do odwrócenia się od Boga i pragnienia prowadzenia życia według własnych reguł. Szatan nie chcąc dłużej żyć w przyjaźni z Najwyższym, zbuntował się przeciwko Niemu i pociągnął za sobą niektóre anioły. Karą za nieposłuszeństwo było wygnanie z nieba, Szatan więc objął odtąd inne miejsce bytowania, zwane piekłem, Szeolem, otchłanią itp.

Diabeł jest odpowiedzialny za wszelkie zło na świecie i stara się nakłaniać ludzi, by tak samo jak on zbuntowali się przeciwko Bogu. Za jego sprawą na świecie istnieje śmierć, która jest wynikiem grzechu. Jednak jego działalność będzie trwała tylko do dnia Sądu Ostatecznego. Później, tak jak wszyscy ludzie, zostanie on osądzony przez Boga.

Jego imię z języka perskiego oznacza „przeciwnik”. W Biblii występuje on jako określenie funkcji (wróg Boga), albo jako nazwa jednego z upadłych aniołów, albo jako imię własne oznaczające wodza wszystkich złych duchów. Inne określenia to np. upadły anioł, zły, diabeł. Późniejsze imiona mają własną historię, np. Lucyfer aż do IV wieku nie był wcale utożsamiany z Szatanem.

W Biblii występuje on w wielu sytuacjach. Najbardziej znanymi są: historia Hioba, który traci przez niego cały majątek, dzieci oraz zdrowie (Księga Hioba), kuszenie Jezusa na pustyni, kiedy to Szatan próbuje ofiarować Mu wielkie bogactwa i ziemie (Mt 4) czy też zdrada Judasza (Łk 22, 3).

Najbardziej widoczne i spektakularne jest jednak przedstawienie Szatana w Apokalipsie św. Jana. Nazwany jest tam Smokiem, Wężem lub Bestią, a znakiem mu przyporządkowanym są trzy szóstki. Jest on ukazany jako wielki wróg Boga, który jednak zostaje na końcu pokonany.