Św. Emilia de Vialar - życiorys, działalność, zasługi

Święta Emilia de Vialar uznawana jest przed Kościoła katolicki i jego Tradycję za osobę świętą. Doceniono jej uczciwe życie i działalność religijną.

Emilia urodziła się 12 września 1797 roku we Francji. Jako mała dziewczynka straciła matkę. Ojciec nie umiał poradzić sobie z jej wychowaniem. Emilia została odesłana na kilka lat do zakonu. Kiedy podrosła, wróciła do domu rodzinnego, ale jej życie z despotycznym i owdowiałym ojcem nie należało do najłatwiejszych. Była osobą bardzo skrytą, zamkniętą w sobie, często atakowało ją otoczenie, czuła się nierozumiana. W domu musiała wykonywać wiele obowiązków, była zmęczona i wykorzystywana.

Szczęśliwa poczuła się dopiero wtedy, gdy mogła rozpocząć samodzielne życie. Emilia odziedziczyła po zmarłym dziadku ogromny majątek. Już wtedy marzyła o życiu zakonnym, chciała wstąpić do klasztoru i poświęcić się Bogu. Sprowadziła więc do miasta trzy swoje przyjaciółki, które miały na przyszłość takie same plany jak i ona. Kobiety postanowiły założyć własne zgromadzenie. Udało się to i Emilia powołała zgromadzenie pod wezwaniem świętego Józefa od Zjawienia (Archanioła Gabriela). Należała również do Zakonu św. Franciszka. Kilka lat później Emilia wraz z kilkoma innymi siostrami zostały zaproszone przez swojego brata oficera do Algieru. Kobiety miały tam zostać tylko na jakiś czas, biskup wyraził na to zgodę.

Jednak nie wszystko poszło po myśli Emilii. Biskup w Algierze zażądał, aby siostra przeniosła swój zakon do tego miasta, chciał również zmienić reguły przynależenia do zgromadzenia. Mimo przewagi biskupa, Emilia nie poddała się jego woli i nie wyraziła zgody na jego postanowienia. Za karę biskup wydał na siostry ekskomunikę i wydalił je z miasta. Po powrocie do Francji Emilii wcale nie było łatwiej. Bezustannie bowiem zmieniali się zwierzchnicy kościoła, którzy mieli swoje własne zdanie na temat zakonu siostry. Nakazywali wprowadzenie zmian, chcieli sobie podporządkować zgromadzenie. Jednak Emilia nigdy im nie ustąpiła. Wreszcie osiadła wraz z innymi współwyznawczyniami pod Marsylią. W roku 1842 dostała za swoją działalność list pochwalny ze Stolicy Piotrowej. Przez całe swoje życie Emilia powoływała nowe domy zakonne i wspierała siostry w ich posłudze.

Emilia de Vialar umarła 24 sierpnia 1856 roku. Została kanonizowana w roku 1951. Założone przez nią zakony działają do dziś.