Droga krzyżowa - Stacja 2 - opis, streszczenie, interpretacja

Stacja II - Jezus krzyżem obarczony

Jezus został skazany niczym zwyczajny rzezimieszek. Na rozkaz wydany przez Piłata, żołnierze zabrali Go do pretorium i zebrali wokół kohortę. Szaty Jezusa zabrali, a włożyli naNiego płaszcz w kolorze szkarłatu. 

Następnie włożyli Mu na głowę wieniec spleciony w gałązek cierniowych jako koronę, a do ręki dali trzcinę - karykaturę berła. Zrobiwszy to, wyśmiewali Go i szydzili, klękając i śmiejąc się, że jest Królem Żydowskim. Opluwali Go, a następnie zdjęli z Niego płaszcz, po czym ubrali Go w Jego własne szaty i poprowadzili, by ukrzyżować. Następnie obarczyli Go krzyżem, na którym miał zostać uśmiercony. 

Choć Jezus był prawdziwym Żydowskim Królem, Mesjaszem i Synem Boga, żołnierze zrobili z Niego pośmiewisko, obiekt drwin. Wierząc, że Jezus to kłamca, oszust i samozwaniec, chcieli pokazać Mu swą wyższość.

Na głowie zamiast należącej się Mu korony miał raniące skórę ciernie, a w ręce nie trzymał berła, ale trzcinę. Sponiewierany i zupełnie odarty z godności Jezus jest w tej scenie obrazem zupełnego upodlenia boskości, która prowadzić miała do rzeczy największych. Prawdziwy król świata potraktowany niczym najgorszy oszust, to wielki akt poświęcenia dla grzesznych ludzi.

Jednak małość ludzka nie była w stanie pokonać ani załamać Jezusa. On znosił niezłomnie wszystkie obelgi i plugawe czynności, a tym samym pokazał, że jest ponad tym. 

Krzyż, który spoczął na Jego barkach, to symbol męki i cierpienia. Ciężar skrzyżowanych ze sobą drewnianych bali, czyli krzyża był zarówno dosłowny, jak i przenośny - Jezus wziął na barki narzędzie, które miało go pozbawić życia oraz winy wszystkich ludzi, których miał oczyścić. 

To dla nas wszystkich Jezus pozwolił, by obciążono go i krzyżem, i grzechami. To za nas ugiął się pod ich ciężarem.