Droga krzyżowa - Stacja 3 - opis, streszczenie, interpretacja

Stacja III - Jezus pierwszy raz upada

Jezus niosący na swych plecach krzyż, na którym niedługo dokona się Jego śmierć i zmartwychwstanie, upada, nie mogąc podołać trudowi swej wędrówki ku męce. Otaczali Go pilnujący żołnierze oraz tłum. Ciężar drewna ciągnął coraz bardziej ku ziemi. Ciało Jezusa zaczęło słabnąć.

Nie wiadomo dokładnie, czy zawinił tu jedynie brak sił do dalszej drogi, czy być może ktoś z tłuszczy przyglądającej się Jego wędrówce odepchnął Jezusa lub też Syn Boży pokonany strasznym wysiłkiem, potknął się o coś leżącego na drodze. 

Jednak najważniejsze jest to, że choć krzyż na chwilę osłabił Jezusa, On dźwignął się, by dalej dążyć do tego, co znajdować się miało na końcu. Jezus wielką siłą woli i ciała potrafił powstać z upadku, choć wiedział, że to do czego zmierza, to śmierć w męczarniach.

Stacja ta jest doskonałym przykładem tego, jak każdy człowiek powinien w życiu postępować. Syn Boży udowodnił, że choć każdemu zdarzają się potknięcia, upadki, a nawet dotykanie dna, to zawsze należy naleźć w sobie tę moc, która pozwoli znów kroczyć do przodu.

Jezus choć czekała go okrutna śmierć, choć krzyż był ogromnym ciężarem dla ciała, to jednak cały czas prowadziła Go i dodawała sił wielka miłość do człowieka i gotowość wypełniania woli Ojca w niebie. Ciężar drewna i ciężar grzechów ludzkich, jakimi Mesjasz został przygnieciony, były niewyobrażalne, ale nie miało to znaczenia. Wielkie uczucie do dzieci Bożych sprawiło, że Jezus podołał trudom, podniósł się mimo upadku i cierpienia.

W chwili, gdy człowiek upada lub potyka się o grzech, nie jest mu wcale łatwo unieść to brzemię na barkach i iść dalej. Bywają takie upadki i potknięcia, które szczególnie mocno przybliżają człowieka do ziemi. Wtedy właśnie najbardziej trzeba znaleźć w sobie siłę, aby móc znów przyjąć postawę wyprostowaną.