Władza ustawodawcza - co to jest władza ustawodawcza? Władza ustawodawcza w Polsce - sejm i senat

Zgodnie z ideą trójpodziału władzy, której prekursorem był w XVIII wieku Karol Monteskiusza, a która obowiązuje po dziś dzień, wyróżnia się władzę wykonawczą, ustawodawczą oraz sądowniczą.

Władza ustawodawcza zwana inaczej legislatywą (łac. „legis latio” – stanowienie prawa) polega na wydawaniu aktów prawnych. Zasadniczo władzę ustawodawczą sprawują organy powołane w wyniku wyborów.

W Polsce władzę ustawodawczą na mocy obowiązującej konstytucji sprawuje parlament składający się z dwóch izb: sejmu i senatu. W latach 1919-1922 oraz 1944-1989 funkcjonował parlament jednoizbowy.

Sejm jest izbą niższą, a w jego skład wchodzi 460 posłów. Z kolei izba wyższą, jaką jest senat, liczy 100 senatorów. Członkowie parlamentu pochodzą z powszechnych, równych, tajnych oraz bezpośrednich wyborów. Uważani są oni za przedstawicieli narodu, jednak nie obowiązują ich żadne instrukcje wyborcze. Swoje mandaty sprawują przez 4 letnie kadencje. Aby zostać posłem, należy mieć ukończone 21 lata (najpóźniej w dniu wyborów), senatorowie natomiast muszą mieć minimum 30 lat. Wybory do obu organów władzy ustawodawczej odbywają się równocześnie.

Istnieje możliwość wspólnych obrad sejm i senatu. Posiedzenia takie nazywa się Zgromadzeniem Narodowym i dotyczą one ściśle określonych w przepisach sytuacji.

Prawo może być stanowione jednak nie tylko przez parlament. Uprawnienia do wydawania aktów prawnych posiada także Prezydent czy Rada Ministrów. Z kolei legislatywa nie jest jedynym uprawieniem sejmu i senatu – obie izby sprawują także funkcję kontrolną, głównie wobec władzy wykonawczej.