Tyrania - definicja, opis, przykłady

Tyrania (gr. tyrannis - „władza jednostki”) - forma rządów wywodząca się ze starożytnych, greckich miast-państw, występująca głównie w VII i VI w. p.n.e., w okresie przejściowym między arystokracją a demokracją. Później funkcjonowała jako synonim władzy nieprawej. 

W starożytnej Grecji miała charakter przejściowy. Zaistniała w czasie walk o władzę między ludem i warstwą arystokratów. Najwcześniej pojawiła się w Milecie za tyrana Trazybulosa, później na Samos za Polikratesa, w Atenach za Pizystratydów, w Megarze Teagenesa; silnie rozwinęła się też w Italii, zwłaszcza na Sycylii. Platon wywodził tyranów z arystokracji. Uważał, że to zazwyczaj ci, którzy wszedłszy w konflikt ze swoim stanem, stanęli na czele zbuntowanego ludu. Wówczas, nie było warunków dl wprowadzania demokracji, tyrani zaś realizowali socjalne oczekiwania biedoty, umarzali długi, a ziemię odebraną arystokratom, oddawali bezrolnym, urządzali igrzyska i rozdawali żywność. Rządy tego typu szybko jednak przemijały. Wyczerpanie się zasobów i rozbudzone roszczenia ludu powodowały bunty i przewroty, które kończyły się wprowadzeniem demokracji lub rządów arystokracji. Chociaż tyrania wsparła w kilku wypadkach...