Konwencje - Konwencja haska (1961) - cel, treść, skutki

Konwencja – podpisana w Hadze dnia 5 października 1961 roku – zniosła wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych. Tekst został wydany w języku angielskim i francuskim, z czego ten drugi ma pierwszeństwo. Polska jest stroną tej konwencji, która weszła w nas w życie 14 sierpnia 2005 roku. Dokument, o którym mowa, składa się z 15 artykułów oraz załącznika.  Obecnie stronami tej konwencji są 52 państwa.

Ratyfikowanie konwencji haskiej oznacza, że wszystkie dokumenty urzędowe sporządzone w państwach będących stronami, są uznawane w Polsce i vice versa – te sporządzone w Polsce, są ważne we wszystkich tych krajach. Jedynym zadaniem urzędnika pozostaje potwierdzenia autentyczności podpisu i pieczęci. Można tego dokonać poprzez dołączenie apostille, którego wzór znajduje się w konwencji. Jest to poświadczenie autentyczności dokumentu sporządzonego w jednym państwie, tak, by miał on ważność w innym kraju. Umowa ta wchodzi w życie po sześćdziesięciu dniach od złożenia dokumentów ratyfikujących.

W tekście umowy podano dokładną definicję pojęcia „dokumenty urzędowe” oraz „apostille” wraz z jego wzorem. Poświadczenie to musi być sporządzone w formie kwadratu o bokach mierzących co najmniej 9 centymetrów. W jego treści należy wpisać państwo, sygnatariusza, pieczęć, datę sporządzenia danego dokumentu oraz datę jego poświadczenia. Wymagany jest także podpis osoby poświadczającej autentyczność danego dokumentu.

Konwencja helsińska jest ważna przez pięć lat, w przypadku niewypowiedzenia jej jest ona automatycznie przedłużana na kolejne pięć. Jest to umowa otwarta, do której mogą przystępować kolejni sygnatariusze. Umowa ta jest bardzo istotna w stosunkach międzynarodowych, gdyż zmniejsza ilość procedur biurokratycznych. Unika się zbędnego powielania istniejących już dokumentów, skraca procedury administracyjne, polepsza kontakt między poszczególnymi jednostkami z danych krajów.