Prezydent Mahmud Ahmadineżad - charakterystyka prezydentury Mahmuda Ahmadineżada. Opracowanie

Mahmud Ahmadineżad jest obecnym (2011 r.) szóstym prezydentem Islamistycznej Republiki Iranu (od 2005 r.), politykiem wzbudzającym wiele kontrowersji we wrażliwym i niespokojnym świecie Bliskiego Wschodu.

Przed wyborami prezydenckimi Ahmadineżad nie był zbyt dobrze znany – zajmował jedynie stanowisko burmistrza Teheranu (niepochodzące z wyborów), w którym jednak przeprowadził wiele skutecznych reform. Najważniejszym źródłem jego poparcia w wyborach prezydenckich stał się Alians Budowniczych Islamistycznego Iranu (Abadgaran), będący porozumieniem prawicowych polityków islamskich.

W wyborach 2005 r. Ahmadineżad zwyciężył 62% głosów – jego prezydentura rozpoczęła się 3 sierpnia 2005 r. Jednym z pierwszych gestów prezydenta było złożenie pocałunku na dłoni ajatollaha (religijnego przywódcy konserwatystów islamskich) Khameneiego. Warto dodać, że 3 lata później – w 2008 r. – ajatollah publicznie stwierdził, iż Ahmadineżad powinien zostać wybrany prezydentem w kolejnych wyborach – tak zresztą się stało i ponownie, w czerwcu 2009 roku, wybrano Mahmuda Ahmadineżada na prezydenta Iranu (znowu większością ponad 63% głosów).

Pierwsze lata prezydentury Ahmadineżada zbiegły się ze wzrostem gospodarczym w Iranie, zmniejszeniem inflacji i bezrobocia. Charakterystyczną cechą gospodarczej polityki prezydenta jest wywieranie wpływu na wysokość cen towarów, usług publicznych czy cementu, co jest w znaczny sposób krytykowane przez krajowych ekonomistów. Warto zaznaczyć także, że rząd Ahmadineżada doprowadził do największego w historii islamu (od rewolucji islamskiej) deficytu budżetowego.

W kwestii polityki wewnętrznej, a szczególnie w kwestii jej społecznych aspektów prezydent dąży do kontrolowania stopy urodzeń – prowadzone są liczne programy, które zniechęcają Irańczyków do posiadania więcej niż dwojga dzieci. Warto zaznaczyć także, że Ahmadineżad dąży do kontynuowania irańskiego programu atomowego podkreślając, że ma on służyć wyłącznie celom pokojowym.

Rządy prezydenta Iranu spotykają się z licznymi głosami krytyki, nie tylko wśród zagranicznych komentatorów, ale także pośród samych mieszkańców Iranu (np. protest studentów z 2006 r.). Opinia publiczna krytykuje radykalne wypowiedzi Ahmadineżada wobec Izraela (np. zaprzeczanie istnienia Holokaustu w czasie II wojny światowej), łamanie praw człowieka, nacisk na rozbudowę irańskiego programu atomowego itd.