Fatah, Al-Fatah - organizacje terrorystyczne - charakterystyka

Bliski Wschód od wieków jest teatrem starć o charakterze religijnym i etniczno-narodowym. Konflikty te pochłonęły setki tysięcy ofiar i z każdym rokiem dostarczają nowych. Jednym z najbardziej krwawych okazał się antagonizm izraelsko-palestyński. Po ostatecznym rozpadzie Imperium Osmańskiego w 1920 roku rozpoczęła się walka o wpływy w państwach arabskich. Żydzi, wspierani przez część państw zachodnich, zdołali w 1948 roku utworzyć własne państwo na terenie Palestyny. To wydarzenie zaktywizowało jeszcze większe rzesze Palestyńczyków dążących do usunięcia Izraelitów ze swojej ojczyzny. 

Działalność rozpoczęły liczne organizacje narodowowyzwoleńcze o charakterze terrorystycznym. Jedną z takich grup jest Al-Fatah (Palestyński Ruch Wyzwolenia Narodowego), powstała w Kuwejcie w 1958 roku z inicjatywy Jasera Arafata, Salaha Khalafa i Khalila al-Wazira. Arafat gromadził fundusze na działalność swojej organizacji wśród bogatych rodaków. Wkrótce Al-Fatah podjęła się kilku ataków na Izraelskie obiekty, między innymi zdetonowano stację pomp wodnych. Popularność organizacji wzrosła po wydarzeniach w wiosce Karameh w Jordanii, kiedy to Fatah zdołała odeprzeć atak izraelskich komandosów. Wkrótce organizacja stała się częścią (i zbrojnym ramieniem) Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP), na szefa której powołano właśnie Arafata (pełnił tę funkcję aż do swojej śmierci w 2004 roku). Sukcesywnie rozbudowywano komórki zbrojne, oprócz central w obozach dla palestyńskich uchodźców w Jordanie (ten teren musiano opuścić w 1969 roku, ponieważ król Husajn I sprzeciwił się dalszej działalności oddziałów Arafata na terenie jego państwa), w Syrii oraz w Libanie (w 1982 roku w wyniku ataku Izraela na Liban i stąd musiały uchodzić oddziały Al-Fatah; udały się one do Tunezji), założono bazy również w okolicach Góry Hebron, gdzie cały region nazwano Fatahland. 

Z tego terenu przeprowadzano zbrojne ataki na Izrael, między innymi dokonywano zamachów bombowych w Galilei, porywano Żydów oraz ostrzeliwano niektóre izraelskie obiekty. Al-Fatah jako największa siła zbrojna wchodząca w skład OWP brała aktywny udział w wielu zamachach terrorystycznych palestyńskich ekstremistów nie tylko na Bliskim Wschodzie. Rozłam w organizacji Arafata ropoczął się w momencie, kiedy przywódca ten jawnie odciął się od uczestnictwa w zamachu na Olimpiadzie w Monachium oraz zadeklarował wyzbycie się metod walki zbrojnej poza terenem Izraela. Wówczas część bardziej radykalnych grup odłączyła się od Al-Fatah i utworzyła własne ultra nacjonalistyczne organizacje. W latach 80. dodatkowo doszło do starć między umiarkowanym stronnictwem Jasera Arafata a jego radykalnymi przeciwnikami. Aktualnie Al-Fatah utrzymuje linię polityki wprowadzoną przez jej lidera, która zmierza do demokratyzacji stosunków w Palestynie.